Знамя - Рем Дигга

Я открываю глаза вникуда, чел вне зоны.

Стерильный плен, где больной мой рэп зрел в сотах.

Сленг сверх нормы, денег нет много.

Пэк семь соток, паровоз, паленка, строго с ней крем сода.

Эй, Рома, ин да кома, катакомб ребенок.

Добро пожаловать в век киборгов, приборов и мора.

За окном спит мир, сделай скрин скинь — это лишь миг.

Это меньшее из зол, братуля, так-то жить фильм.

Живи — не болей, кент, ты пей — не сёрбай, мой рэп не трогай.

Что делал долго тут чел из блока, тэг крока.

Мой стафф возник среди развалин в местах борьбы,

Христа и тьмы, я лишь уста войны, устал так жить.

Я чую кровь под снегом, боль под доспехом,

Уколотый демона ногтем когда-то давно и навеки.

Я выжил, видишь сын?

Без дураков!

Я выжил же!

Видишь, сын!

И я тебе не прощу той могилы, что для меня вырыл ты.

Я штопал знамя в тени развалин разбитых зданий;

Скулил и лаял, курил и терял память и знания.

Я следил за ними, следил за вами, искал братьев.

Кидал файлы и знамя.

Слышишь, ты!

Я не спал — гладил.

Дай клятву, чтобы стать рядом в мой отряд бравый.

Долго больно пылилась тут сталь ждала, дам старт, значит.

Вдалеке вижу я кого-то, кидает нам там знаки.

Эй, откуда, братва?

Чемодан клан, паря!

Я его лепил с ночи до утра.

Мое знамя понесу по дворам.

Мое знамя, как вся суть и гарант.

То, кем быть, что любить, обо что руки марать.

Я его лепил с ночи до утра.

Мое знамя понесу по дворам.

Мое знамя, как вся суть и гарант.

То, кем быть, что любить, обо что руки марать.

Мой путь как сон, сред дюн песков, круч и гор,

Бурь и волн, смут и войн, круглый год, буйный фон.

Бит в голове, вниз по реке путь мой, жизнь на воле вся,

Ведь где пытался пройти там закрылся, завис турникет.

И встали люди, убили последний — любой приступ в себе;

И с края курит каждый.

Знай братаня, такой принцип везде.

Поганый движ.

Окликнул пару братьев и дал им кисть;

И дал им мысль, — и стало лучше, стало за*бись.

А чей-то скис стих уже.

RIP, увы.

Много крику было, но нежданно так клавы взял клик убил

И вырыл яму;

и кинул в нее все, что есть!

-

Хоть то слюни, хоть то жесть, хоть для клуба, хоть протест.

О, мой грозный критик — любитель мяса, судья ада:

Не прошу пощады, ведь мой музон для тебя — х*йня, падаль.

Убей мой рэп и оставь тут, мертвым на плоту.

Мои люди тихо подтолкнут, двину в пустоту.

Мен көзімді ешқайда, аймақтан тыс адамдарға ашамын.

Стерильді тұтқын, онда менің ауру рэп бал ұяларында жетілді.

Сленг нормадан асып түседі, ақша көп емес.

Жеті гектардан тұратын пакет, локомотив, паленка, кремді сода қатаң түрде онымен бірге.

Ей, Рома, комада, катакомб баласы.

Киборгтардың, құрылғылардың және індеттердің ғасырына қош келдіңіз.

Терезенің сыртында әлем ұйықтап жатыр, скриншот алыңыз - бұл бір сәт.

Жамандықтың азы осы ғой, ағайын, киноны тірі көріңіз.

Тірі - ауырма, кент, ішесің - серб болма, рэпіме тиме.

Блоктың адамдары мұнда ұзақ уақыт бойы не істеді, croc белгілеңіз.

Менің таяғым шайқас орындарындағы қирандылар арасында тұрды,

Мәсіх пен қараңғылық, мен тек соғыстың аузымын, мен осылай өмір сүруден шаршадым.

Мен қар астындағы қанның иісін, сауыт астындағы ауырсынуды,

Баяғыда жын тырнағымен шаншып.

Мен аман қалдым, көрдің бе, ұлым?

Ақымақ жоқ!

Мен аман қалдым!

Қарашы, ұлым!

Ал мен үшін қазған бейітті кешірмеймін.

Мен туды қираған ғимараттардың қирандыларының көлеңкесінде жауып тастадым;

Қыңылдап, үріп, темекі тартып, есте сақтау қабілетінен, білімінен айырылды.

Солардың соңынан ердім, сендерге ердім, ағалар іздедім.

Ол файлдар мен баннер лақтырды.

Тыңдаңыз!

Мен ұйықтамадым - сипап қойдым.

Менің ержүрек отрядымның қасында болуға ант етіңіз.

Ұзақ уақыт бойы болат шаң жинап, күтті, мен бастаймын, содан кейін.

Алыстан біреудің бізге белгі беріп жатқанын көремін.

Эй бауырым қайдан?

Чемодан кланы, балам!

Мен оны түннен таңға дейін мүсіндедім.

Мен өзімнің туымды аулалар арқылы өткіземін.

Тұтас мәні мен кепілі ретінде менің туым.

Кім болу керек, нені жақсы көру керек, не туралы қолдарыңды ластау керек.

Мен оны түннен таңға дейін мүсіндедім.

Мен өзімнің туымды аулалар арқылы өткіземін.

Тұтас мәні мен кепілі ретінде менің туым.

Кім болу керек, нені жақсы көру керек, не туралы қолдарыңды ластау керек.

Менің жолым арман сияқты, құм, тік және тау төбелерінің арасында,

Дауылдар мен толқындар, қиындықтар мен соғыстар, жыл бойы, зорлық-зомбылық.

Басыңды ұр, өзенмен менің жолыммен, өмір тегін,

Өйткені, қайда бармақшы болды, ол жабылды, турникет ілулі тұрды.

Адамдар орнынан тұрып, соңғысын өлтірді - кез келген шабуыл өздігінен;

Ал бәрі шетінен темекі тартады.

Біліңіз ағайын, бұл принцип барлық жерде бар.

Жаман қозғалыс.

Бір-екі ағаны шақырып, қылқалам берді;

Және ол оларға ой берді, және жақсы болды, блять.

Ал біреудің қышқыл өлеңі қазірдің өзінде.

Рип, өкінішке орай.

Көп жылады, бірақ кенет Клаудия шерткенді басып өлтірді

Және шұңқыр қазды;

және оған қолындағының бәрін лақтырды!

-

Тым болмаса дірілдеп, әйтеуір қаңылтыр, тым болмаса клуб үшін, тым болмаса наразылық.

О, менің айбатты сыншым – ет сүйетін, тозақтың төресі:

Мен мейірім сұрамаймын, өйткені менің саған арналған Музоным - ақымақ, өлексе.

Менің рэпімді өлтіріп, оны осында қалдырыңыз, салда өлі.

Халқым ақырын итереді, Босқа көшемін.