Тамара - Рем Дигга

А-ё!

Костянский!

А-ёу!

Маркел.

Давай!

Жду вас, братики.

Жду.

Я тебя заметил, как-то в первый раз в поле утром мельком сдалека.

Это что за невидаль такая, чудо, о - или как?

(Ага!)

Ты была с батей в поле, в платье белом белей, чем облака -

И вдоль села молча вдаль текла наша Дон река.

О что же стало вдруг со мной тогда там, мне поведай - Тихий Дон.

Я в поле утром будто чудо встретил - было это или сон?

В лицо мне ветер дул, я вкопанный будто там стоял тогда без слов;

Это девочка из снов!

Девочка из снов?

Девочка из снов!

Девочка из снов!

И разливалась там заря по берёзам, соснам да по тополям;

Половинам по лугам - там не бывали, если не понять.

Катится медленно вверх солнышко в зенит, взгляд её пленит.

Давай, давай, давай, парень - не тяни.

И вот, уже где-то вечером говорил "Люблю" серьёзно тебе я.

Ты отводила в сторону от меня свои волшебные глаза.

А я, по щёкам твоим красным всё распутал сразу между строк.

Я по сусекам полазил всем и взял смотался после живо на базар

И у бабы там я добыл шёлковый, сиреневый платок.

Не молчи - прошу, Тамара.

Не молчи - прошу, не надо.

Не молчи - прошу, Тамара.

Не молчи - прошу, не надо.

А как пах, как цвёл;

Звал пчёл фиолетовый чабрец.

Для нас всё, как сон -

Украл в ночь дочь батяный юнец.

Шептала река нам: "Вы будете в месте".

Ты бегала из дома боялась, если.

И пели нам филины милые песни.

Нам было так, как будто бы мы знали с детства.

В долинах чудных цветов

Твой румянец и дрожь мне все сказали без слов.

Укрывали любимые нами невинные степи поля.

Остановить нас было нельзя, падало тихо платье с тебя.

Ты загадай - краса, на небе падает звезда,

Чтобы были вмести мы всегда, тревоги все свои оставь.

Украла сердце пацана, отдала душу до конца.

Теперь, я весь твой - сама признай, руку просить мне у отца.

Не буди зарю так рано.

Не буди - молю, Тамара.

Не буди зарю так рано.

Не буди - молю, Тамара.

Но как-то раз тебя увидел я, тебя в слезах увидел я.

Чего с тобой, моя краса?

Чего полны росы глаза?

Скажи мне: ну же, не молчи;

ты не терзай меня!

Что за такая злая тайна?

Я знаю, всё это - моя вина.

Не дождь ведь щёки намочил тебе сейчас, правильно?

И закралась в голову дума-тайна.

Упали всхлипы Томины в душу камнем.

Слушать боязно было, но стоял я;

Трогала локоны ветром плавно.

И тучи плыли, тучи злые по небу серому -

И Тамара смотрела на них так странно.

Пришла беда - не так ли?

И гром гремел лишь барабаном.

И всё сказала мне тогда она.

Что не слово в меня - то рана

Про пузана-отца и "молодого кабана",

И их большие планы.

Про золото, камни, бриллианты;

Про свадьбу и большую хату;

Про то, что пьяный сын

Рвал платье на ней, её убив когда-то.

Тогда кричала она:

"Боже, нет! Боже, Боже, нет!"

Когда творил грех сын кулака.

И теперь, ей жизни больше нет -

Завязал: по ногам, по рукам.

Нас немощь вечно манит всех.

Как-то забыть, прожить ураган.

Но увидел слёзы на лице -

И закипела кровь Казака.

Шумят колёса, рельсы, шпалы -

Едет поезд запоздалый.

В горле ком, мыслей в голове валом.

Сколько лет тут не бывал я.

Леса, поля, дома, да пашни

И малыши в вагон нам машут.

Глаза надуло ветром влажным.

Ма, что же ехать мне так страшно?

Где был Тамарин дом - на месте том

Теперь только везде пырей да бурьян.

И стали пустыми, негодными

Тропы забытые все, где с ней я гулял.

Ива наша та же краше даже, но

Куда подевался любимый наш клён?

Воля, водка, с собой о своём.

Все эти молчуны степи-степи.

Душа смутно тоска трепет, трепет.

Сколько же времени здесь я не был?

Когда кота съели цепи.

А Дон течёт тихо мерно-мерно;

Мне о том, что было шепчет волна.

И душу рвёт-сверлит скверн[а|о]

Что меня давно забыла она.

Забыла она!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Ой, да, Тамара!

Ой, да, ой, да, Тамара!

Появись - молю, Тамара...

Всё...

Ах!

Костянский!

А-йо!

Маркель.

Келейік!

Бауырлар мен сендерді күтемін.

Мен күтіп тұрмын.

Мен сені байқадым, әйтеуір, таңертең далада алғаш рет алыстан көз жүгірттім.

Бұл қандай ғажайып, ғажайып, о - не?

(Аха!)

Сіз далада әкеңізбен бірге болдыңыз, бұлттан да ақ көйлек киіңіз -

Ал ауылды бойлай біздің Дон өзені үн-түнсіз алысқа ағып жатты.

Сол кезде менімен кенеттен не болғанын айтыңыз - Тыныш Дон.

Таңертең далада бір ғажайыпты кездестірдім - бұл арман болды ма?

Жүзімнен жел соқты, мен сөзсіз сол кезде болғандай, тамырым жерге түсті;

Бұл армандаған қыз!

Арман қыз?

Арман қыз!

Арман қыз!

Таң атқанда қайыңдар, қарағайлар мен теректерге төгілді;

Жартысы шалғында - олар болған жоқ, егер сіз түсінбесеңіз.

Күн баяу шарықтайды, оның көзқарасы баурап алады.

Жүр, кел, кел, балам - тартпа.

Ал енді кешке бір жерде мен "мен сені сүйемін" деп шындап айттым.

Менен сиқырлы көздеріңді бұрдың.

Ал мен, сенің қызыл беттеріңде, жолдардың арасын бірден шешіп алдым.

Мен барлығына бөшкенің түбіне көтеріліп, базарға жылдам барғаннан кейін оны шешіп алдым

Ал мен сол жерде бір әйелден жібек, сирень түсті орамал алдым.

Үндеме – өтінемін, Тамара.

Үндемеңіз - өтінемін, үндемеңіз.

Үндеме – өтінемін, Тамара.

Үндемеңіз - өтінемін, үндемеңіз.

Және оның иісі қалай шықты, қалай гүлдеді;

Күлгін тимьян араларды шақырды.

Біз үшін бәрі арман сияқты -

Әкесінің жастық шағы түнде қызын ұрлап кеткен.

Өзен бізге сыбырлады: «Орында боласың».

Сен қорқып үйден жүгіріп шықтың.

Ал қыран жапалақтар бізге тәтті ән шырқады.

Бала кезімізден білгендей едік.

Керемет гүлдер аңғарларында

Сіздің қызарғаныңыз бен қалтырауыңыз маған бәрін сөзсіз айтып берді.

Сүйікті бейкүнә далаларымыз егіс алқабын басып қалды.

Бізді тоқтату мүмкін болмады, көйлек сенен тыныш түсті.

Сіз ойлайсыз - сұлулық, аспанда жұлдыз түседі,

Біз әрқашан бірге болуымыз үшін барлық уайымдарыңызды қалдырыңыз.

Жігіттің жүрегін ұрлады, жанын берді соңына дейін.

Енді мен сенікімін – өзің мойында, әкемнен қол сұра.

Таңды ерте оятпа.

Мені оятпа, өтінемін Тамара.

Таңды ерте оятпа.

Мені оятпа, өтінемін Тамара.

Бірақ мен сені бір көргенде, көз жасымды көрдім.

Саған не болды, сұлуым?

Неліктен көздер шыққа толы?

Айтшы: кел, үндеме;

мені қинамаңыз!

Бұл жаман құпия неде?

Мен бәріне кінәлі екенін білемін.

Жаңбыр жауып, сенің жаныңды сулаған жоқ қой, солай ма?

Ал менің басыма бір жұмбақ ой кіріп кетті.

Томинаның жан дүниесіне тас боп егіліп жылады.

Мен тыңдауға қорықтым, бірақ мен сонда тұрдым;

Бұйраларды желмен біркелкі ұстады.

Бұлттар қалқып, сұр аспандағы зұлым бұлттар -

Ал Тамара оларға сондай біртүрлі қарады.

Қиындық келді, солай емес пе?

Ал күн күркіреуі барабан ретінде ғана естілді.

Сосын ол маған бәрін айтып берді.

Менің ішімде сөз жоқ – жара

Жаман әке мен «жас қабан» туралы,

Және олардың үлкен жоспарлары.

Алтын, тастар, гауһар тастар туралы;

Үйлену тойы мен үлкен үй туралы;

Мас ұлы туралы

Оның көйлегін жыртып, бір рет өлтірді.

Сосын ол айқайлады:

"Құдай, жоқ! Құдай, Құдай, жоқ!"

Жұдырықтай ұлы күнә жасағанда.

Ал енді оның өмірі жоқ -

Байланған: аяқтарда, қолдарда.

Әлсіздік әрқашан бәрімізді шақырады.

Әйтеуір ұмыт, дауыл өмір сүр.

Бірақ мен бетімнен жасты көрдім

Ал казактың қаны қайнап кетті.

Шулы дөңгелектер, рельстер, шпалдар -

Пойыз кешігіп барады.

Тамағында түйіршік, ойлар бас білігінде.

Мен мұнда қанша жыл болды.

Ормандар, егістіктер, үйлер және егістік жерлер

Ал балалар көлікте бізге қол бұлғап жатыр.

Ылғалды жел оның көзін жұлып әкетті.

Мама, мен неге баруға қорқамын?

Тамариннің үйі қайда болды - оқиға орнында

Қазір барлық жерде тек бидай мен арамшөптер бар.

Және бос, пайдасыз болды

Мен онымен бірге жүрген жолдардың бәрі ұмытылды.

Біздің тал бұрынғыдан да әдемі, бірақ

Біздің сүйікті үйеңкеміз қайда кетті?

Уилл, арақ, сенімен өзің туралы.

Осының бәрі үнсіз дала-дала.

Жан бұлдыр мұңды дірілдейді, дірілдейді.

Мен мұнда қанша уақыт болдым?

Мысықты шынжырлар жеп қойған кезде.

Ал Дон тыныш және өлшемді ағып жатыр;

Толқын маған не болғанын сыбырлайды.

Ал жан жылайды, бұрғылайды [a | o]

Ол мені баяғыда ұмытып кеткен.

Ол ұмытып кетті!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Иә, Тамара!

Иә, иә, Тамара!

Пайда - Мен дұға етемін, Тамара ...

Барлығы...