Так Надо - Рем Дигга

За окном дождь, за окном тает лед, слезы льет он.

Заболит голова как всегда — за морями тот сладкий нектар.

За окном дождь, за окном тает лед, слезы льет он.

Заболит голова как всегда — за морями тот сладкий нектар.

Запутаный, как крот, между низов и высот завис

И куда то несет меня бриз, заколдованый позывом мисс.

Капли по стеклу бьют, ныне по тихой, гнезда страсти тут вьют —

Выпитыми бокалами, да, видами залитого обидой дна,

Дна где я, но не она.

На другом берегу, из золота рыбу я не жду подобно рыбаку

И плюнуть так таки на мечту не могу,

Молю ваше величество время не губите так вот слугу.

Я просто буду закатом, и рассветом для глаз

Зачем не знаю, но надо, это так надо, без поцелуев и фраз.

Буду закинутый в плеер, как шоколад для вина, мечты храня и лелея всегда за

кадром кина.

Ну, прям сопли, ветер унеси эти мысли,

Холод усыпи меня быстро, дождь — ты искры потуши.

Забыть смог ли?

Ведь совсем и нервы раскисли

В самое ж сердце прям выстрел, что лелеет помыслы души.

Кем стал?- надо эж трусом и так боюсь неполучить те штрихи,

Что бросает на листы она с легкой с руки

И приходя ко мне ложаться те, что на душу грузом.

На другом берегу, из золота рыбу я не жду подобно рыбаку

И плюнуть так таки на мечту не могу

молю ваше величество время не губите так вот слугу.

Кем стал?- надо эж трусом и так боюсь неполучить те штрихи,

Что бросает на листы она с легкой с руки

И приходя ко мне ложаться те, что на душу грузом.

На другом берегу, из золота рыбу я не жду подобно рыбаку

И плюнуть так таки на мечту не могу

молю ваше величество время не губите так вот слугу.

Тоска, не встретить мне видно в пустыне цветок средь песка.

Тоска, и снова оплачут дожди эту сказку пускай.

Сыртта жаңбыр жауып, сыртта мұз еріп, көз жасын төгіп жатыр.

Сіздің басыңыз әрқашан ауырады - теңіздердің арғы жағында бұл тәтті балшырындар.

Сыртта жаңбыр жауып, сыртта мұз еріп, көз жасын төгіп жатыр.

Сіздің басыңыз әрқашан ауырады - теңіздердің арғы жағында бұл тәтті балшырындар.

Меңдей шиыршықтанып, Түбі мен биігінің арасына ілулі

Бір жерде самал мені арулардың шақыруымен баурап алады.

Тамшылар әйнекке тиді, енді тыныштықта, құмарлықтың ұялары осында тоқиды -

Стакандар, иә, ренішке толы түбінің көріністері,

Мен тұрған жерде, бірақ ол емес.

Алтын балықтың ар жағында мен балықшыдай күтпеймін

Мен әлі арманыма түкіре алмаймын,

Мәртебелі уақытыңызды өтінемін, қызметшіні бұлай құртпаңыз.

Мен жай ғана көз үшін күннің батуы мен таңы боламын

Мен неге екенін білмеймін, бірақ бұл қажет, қажет, сүйіспеусіз және сөз тіркессіз.

Мен шарапқа арналған шоколад сияқты, армандайтын және әрқашан үшін бағалайтын ойыншыға лақтырылатын боламын

кина жақтауы.

Тіке сықпа, жел бұл ойларды ұшырды,

Суық тез ұйықтатты, жаңбыр - ұшқынды сөндірдің.

Сіз ұмыта аласыз ба?

Өйткені, жүйкелер толығымен қышқыл

Атқан оқ – жанның ой-пікірін қастерлейтін дәл жүрекке.

Сіз не болып қалдыңыз? - Мен қорқақ болуым керек және мен бұл жанасудан қорқамын,

Жеңіл қолмен жаймаға не лақтырады

Ал маған келгенде, жаныма жүк болғандар жатады.

Алтын балықтың ар жағында мен балықшыдай күтпеймін

Ал мен әлі арманыма түкіре алмаймын

Мәртебелі уақытыңыз, қызметшіні бұлай құртпауыңызды өтінемін.

Сіз не болып қалдыңыз? - Мен қорқақ болуым керек және мен бұл жанасудан қорқамын,

Жеңіл қолмен жаймаға не лақтырады

Ал маған келгенде, жаныма жүк болғандар жатады.

Алтын балықтың ар жағында мен балықшыдай күтпеймін

Ал мен әлі арманыма түкіре алмаймын

Мәртебелі уақытыңыз, қызметшіні бұлай құртпауыңызды өтінемін.

Сағынышпен, құмның ортасында шөлде гүлді көре алмаймын.

Сағыныш, жаңбыр тағы да жоқтасын бұл ертегіні.