Сквозь тернии - Krays, Рем Дигга

Я завернул для всех себя в обертку.

Из улыбок немых и фраз вертких.

Пусть понарошку я наведу, буду телом без тени.

Не оставлю ни крошки ни в чьем чреве сомнений.

Книга закрыта, живая книга души.

Интрига мне не нужна, интригу буду душить.

Я самый он, самый среднестатистический.

Зомби загон, в них утонул в большом количестве.

Но за губами зубы, я нервно глотаю ком.

На город упала тьма, я первым впадаю в сон.

Ха, с открытыми глазами.

В пижаме и с кругами, с ножами, молотками.

Мен барлығына өзімді орауышпен орап алдым.

Мылқау күлімсіреу мен ұшқыр сөз тіркесінен.

Көрсетемін деп, Көлеңкесіз дене боламын.

Ешкімнің құрсағында күдік қалдырмаймын.

Кітап жабық, жанның тірі кітабы.

Маған интрига керек емес, интриганы тұншықтырамын.

Мен ең олмын, ең орташамын.

Зомби қорасы, олар көп мөлшерде суға батып кетті.

Бірақ ернімнің артындағы тістерім, мен қобалжыған бір түйірді жұтып қоямын.

Қалаға қараңғылық түсті, Ұйқыға бірінші мен кеттім.

Ха, көздері ашық.

Пижамада және шеңберлермен, пышақтармен, балғалармен.