Почему дрожит осина - Рем Дигга

Когда вороны стаей с веток взмыли в небо,

Когда братский затвор сзади лязгнул раз;

Когда остался без всего, башмаков и хлеба -

Тогда я сам с себя снял её, повязку с глаз.

Запрокинул голову, вперил в птиц взгляд.

Обернулся назад, понял - верил им зря.

Долго же за спиной с них желчь падала со рта

Чёрными кусками в Гефсимановых садах (Ррра!)

Я думал к свету, когда понял, что идём мы к стенке -

И добавило [гуаши красной на] цветках.

Теперь вас надо вырезать успеть из сердца на коленке.

В бордовых буераках вас там прятал навсегда.

Мне венок с тёрна, мне клинок в рёбра,

Мне пинок в пропасть, вслед плевок подлый.

Но ни на кого не в обиде, ничего не жаль;

Теперь ты знаешь, сына - как закаляют сталь!

Тыщи километров по пустыне во бреду

Я прошёл, пока вы купола на пули плавили.

А как увидели волков, что из лесу идут -

Так побросали всё из рук вы сразу;

х*ли встали вы?

Мой самый дорогой гость, знать и ты так

Желал кричать тост, в руки брать суррогат -

А под столом точил нож, опустив сарафан -

Был всегда меня рад, с*ка, сдать, брат, супостат!

Так для кого эти блестят купола?

Кому из нас тащить этот венец - мука?

Ты меня предал за наживу, за трицал серебра.

Ты... Ты мне лично в рот лил свинец - с*ка!

Ты всё сам знаешь, тебя назвать могу ли, друг?

Я шёл впереди всех вас, когда сзади толкнули вдруг.

Какой же ты силач?

Ты подлый трус в чистом виде.

Когда видел это, а говоришь, что не видел.

Так это была шутка, так это были поддавки?

Я протянул вам руку, и в друг увидел кулаки.

Место стоп - копыта, вместо носа - пятаки.

Режи здесь, с*ка - никогда не буду я таким.

Моя мама вам рубахи шила.

Мы с вами поле бирюзовое делили поровну.

Я верил вам, а вы того не заслужили.

Оставлю эту ношу вам, как вам было всё равно.

Говорили: "Брат", Говорили: "Дай" -

Сказать другое духа не хватало, да?

Не слипаются глаза и вам найти покой нельзя -

Так кого вы предали: меня или себя, а?

Толкали в трясину, в ил, вы мелкими псинами;

А вам бы вместо моей любви - кол бы осиновый.

Не слипаются глаза, нигде найти покой нельзя -

Так кого вы предали: меня или себя, а?

Молча переварил змею и забыл всех вас в итоге.

Зачем же думаете обо мне?

Трусы, бандерлоги!

Жертвы Немезиды, псы паршивенькой души.

Ветра нету вроде, а осина всё дрожит.

Бұтақтардан ағылған қарғалар аспанға көтерілгенде,

Арттағы бауырлас болт бір рет шырылдаған кезде;

Ештеңесіз, аяқ киім мен нансыз қалғанда -

Содан мен оны өзім шешіп алдым, көз байламды.

Ол басын артқа тастап, құстарға қарады.

Мен артқа бұрылдым, мен түсіндім - мен оларға бекер сендім.

Ұзақ уақыт бойы олардың ар жағында ауыздарынан өтті

Гетсиман бақшасындағы қара бөлшектер (rrra!)

Мен жарыққа қарай ойладым, қабырғаға бара жатқанымызды түсіндім -

Және гүлдерді [қызыл гуашь] қосты.

Енді тізедегі жүректі кесіп тастау керек.

Бургундия сайларда ол сені мәңгілікке жасырды.

Бұрылыстан гүл шоқтарым бар, Қабырғада жүзім бар,

Мен тұңғиыққа теуіп келемін, артынан арам түкірік.

Бірақ ешкім ренжімейді, өкінішті ештеңе жоқ;

Енді сен білесің, балам, болаттың қалай шыңдалғанын!

Делирийде шөл арқылы мыңдаған шақырым

Күмбездерді оққа айналдырып ерітіп жатқанда мен өтіп кеттім.

Ал олар орманнан келе жатқан қасқырларды көргенде -

Осылайша сіз бірден қолыңыздан бәрін лақтырып тастадыңыз;

тұрдың ба?

Қымбатты қонағым, өзің де білесің

Мен тост айтқым келді, қолыма суррогат алғым келді -

Үстелдің астында ол пышақты қайрап, сарафанды түсірді -

Әрқашан қуандым, қаншық, беріл, ағайын, жау!

Сонда бұл жарқыраған күмбездер кімге арналған?

Бұл тәжді – ұнды қайсымыз сүйреп апарамыз?

Сен маған табыс үшін, рулық күміс үшін опасыздық жасадың.

Сен... Аузыма қорғасын құйып алғансың – қаншық!

Сен бәрін өзің білесің, атыңды айтайын ба, досым?

Мен бәріңнен алда келе жатқан едім, кенет артымнан итеріп жіберді.

Сіз қандай мықтысыз?

Сен таза қорқақсың.

Оны көргенде, бірақ көрмедім дейсің.

Сонда бұл әзіл болды, демек бұл сыйлық болды ма?

Мен саған қолымды создым, Доста жұдырық көрдім.

Аяқтың орны тұяқ, мұрынның орнына - никель.

Мына жерден кес, қаншық - мен ешқашан мұндай болмаймын.

Менің анам саған көйлек тіккен.

Біз көгілдір алқапты тең бөлістік.

Мен саған сендім, сен оған лайық емессің.

Мен бұл ауыртпалықты саған қалдырамын, өйткені сен ойламағансың.

Олар: «Бауырым», «Бер», - деді.

Басқа бірдеңе айтуға рух жеткіліксіз, солай ма?

Көздер бір-біріне жабыспайды және сіз тыныштық таба алмайсыз -

Сонда сен кімге опасыздық жасадың: мені немесе өзіңді, а?

Батпаққа, лайға итерілген, кішкентай иттерсің;

Ал менің махаббатымның орнына көктерек қазық алар едің.

Көздер бір-біріне жабыспайды, сіз еш жерде тыныштық таба алмайсыз -

Сонда сен кімге опасыздық жасадың: мені немесе өзіңді, а?

Үнсіз жыланды қорытып, ақыры бәріңді ұмыттың.

Неге мені ойлайсың?

Қорқақтар, бандерлогтар!

Немесис құрбандары, зұлым жанның иттері.

Жел жоқ сияқты, бірақ көктерек дірілдеп тұр.