Киборг - Рем Дигга

Я взглядом трону обитель.

— Привет.

Каковы сегодня новости?

Мне поведай новый блеклый картоновый зритель.

Нас с тобой сегодня поцеловала заря,

Снова холодом покусал ветер.

Словно там во руках плети и дрогнули мы,

Вторили на моря с кровом.

Заиграл морщинами шар и вот уже бегают люди, машины жужат.

Как от шила спешат, сумасшедшие будни,

Они делают судьбы, подожди, не мешай.

Обветренные губы, осенью холод и тоска

И мы с тобой привязаны.

К этому дикому, нами пока не добитому миру,

Который дышит угрюмо и держит нас на кусках.

Припев:

Киборг, киборг.

Мама забери меня.

Кто ты?

Кто ты?

Киборг, киборг,

Мама забери меня.

Какой все-таки суровый пейзаж,

Серых дорог, серых коробок для сна.

Татуированный баллоном кирпич,

Как голос дворов, говорит: «Здарова, пацан».

Чем изобилует край, идею знай, не грузись, живи, умирай.

Пудь покоен, закрутит среда,

В суматохе много не думай, а то будет беда.

Люди передали снег с дождем, немытое окно всех нас ждет.

Задумались о былом, пока тарабанит лед,

Там всего-то впереди смерть, рай и все.

Я попрошу без эмоций, наше горе оплакали те с неба слезы,

Давай подумаем, но только без эмоций,

Мы дети солнца или бездны монстры, брат.

Припев:

Киборг, киборг.

Мама забери меня.

Кто ты?

Кто ты?

Киборг, киборг,

Мама забери меня.

Я слышу, как дышат куски асфальта,

Утром, как дышат куски асфальта.

Ты говорила мне это и трогала мою голову,

Которая думала в это время думала в это время.

Спи, останься со мной тут, но тебя-то будни небось ждут,

Понимаю хоть и мало, избитый такой круг.

Ты была красивой как летом цветы.

— Что если бы ты стала живой, вдруг, Мелена?

Солнце в зените и хата пуста,

Столько событий, мне надо туда.

Освободившись от плена путаны

Я смелый и бравый навстречу небу со дна.

Но тот, кто программирует всех, блокирует бег,

Голову оперирует мне, ебаный пробирочный цех.

— Я попрошу без эмоций, сэр.

Услышал я и получил рюмку в баре.

Паршивый много раз мной воспетый бедлам,

Машина меня катит по эти местам.

Довезет до конечной, повезет,

Если встречу на улице людей, если нет, то беда.

Снова солнце опуститься вниз,

По дуге как всегда и погибнет мечта.

Истуканом посреди бетона

Испугаюсь снова и покину места.

Мен монастырьге бір көзқараспен қол тигіземін.

- Эй.

Бүгін қандай жаңалық бар?

Маған жаңа өңсіз картон қарау құралын айтыңыз.

Бүгін таң атқанда сен екеуміз сүйдік,

Қайтадан салқын жел соқты.

Қамшының сабындай қалтырап қалдық,

Баспанасы бар теңіздерге жіберілді.

Доп әжімдермен ойнай бастады, қазір адамдар жүгірді, машиналар ызылдайды.

Күнделікті ақылсыз өмірден олар қалай асығады,

Олар тағдыр жасайды, күтеді, араласпайды.

Ауырған ерін, күздің салқыны мен мұңлы

Ал сен екеуміз байланып қалдық.

Бұл жабайы, әлі аяқталмаған әлемге,

Көңілсіз дем алып, бізді бөлшектеп ұстайтын.

Хор:

Киборг, киборг.

Анашым мені ал.

Сен кімсің?

Сен кімсің?

Киборг, киборг,

Анашым мені ал.

Қандай қатал пейзаж

Сұр жолдар, сұр ұйықтау жәшіктері.

Шармен татуировкасы бар кірпіш

Аулалардың дауысындай: «Әй, балақай» дейді.

Аймақтың несі бар, ойды біл, жүктелме, өмір сүр, өл.

Тыныштық болсын, айнала айналады,

Дүрбелеңде көп ойламаңыз, әйтпесе қиыншылық болады.

Адамдар жаңбырмен қардан өтті, бәрімізді жуылмаған терезе күтіп тұр.

Мұз қағып, өткенді ойлап

Алда тек өлім, жұмақ және бәрі бар.

Сезімсіз сұраймын, мұңымызды көктен сол көз жас мұңдады,

Ойланайық, бірақ эмоциясыз,

Біз күннің балаларымыз немесе тұңғиық құбыжықтарымыз, ағайын.

Хор:

Киборг, киборг.

Анашым мені ал.

Сен кімсің?

Сен кімсің?

Киборг, киборг,

Анашым мені ал.

Мен асфальт бөліктерінің тыныс алатынын естимін,

Таңертең асфальттың кесектері дем алады.

Осыны айтып, басымды ұстадың,

Ол кезде кім ойлады, сол кезде ойлады.

Ұйықта, менімен бірге бол, бірақ сені күнделікті өмір күтіп тұрған шығар,

Мен аз да болса түсінемін, мұндай ұрған шеңберді.

Жазда гүлдей әдемі едің.

- Егер сен кенет тірі болып қалсаң ше, Мелена?

Күн шарықтау шегінде, саятшылық бос,

Оқиғалар көп, мен сонда баруым керек.

Жезөкшенің тұтқынынан құтылды

Төменнен көкке қарай батыл, батылмын.

Бірақ барлығын бағдарламалайтын адам жүгіруді блоктайды

Менің басыма аналитикалық дүкен ота жасап жатыр.

— Мен эмоциясыз сұраймын, сэр.

Мен естідім және барда стақан алдым.

Жаман төсек мен көп рет шырқадым,

Көлік мені осы жерлерді айналып өтеді.

Сізді соңына дейін жеткізеді, сәттілік

Көшеде адамдармен кездессем, жоқ болса, бәле.

Күн қайтадан батып барады

Доғада, әдеттегідей, арман өледі.

Бетонның ортасындағы пұт

Мен қайтадан қорқып, бұл жерден кетемін.