Черника и циклоп - Рем Дигга

Что такое мой век, мой день, про кров трек,

Полмиллиона строк — текст.

Вечный сигнал с этих бедных хибар,

Этих клич, окопались судья, кто здесь.

Заборами скалится глушь,

Вдоль труб, смотри, тянется плющ.

Ядовитый сад, ядовитый пар,

Где-то там, вновь куб сварил раненый муж.

Заколдованный бедлам, пропитанный бензом.

Скажи лучше не видеться с кем там?

Я снова прибыл в эти степи опоясанный карабином,

Очарованный миром-легендой.

Тут ветер поет, сидит в углах,

Знакомый ветер поет: «Иди сюда»

Там Филипп схороненный от пажей уже ждет,

И вот все встает на круги своя.

Тут бейсбол — череп весь в сколах и злей

Видимых псов — это смесь смол.

Реп про эру рабов, жесть, дно, смерть, боль —

Я не сказал всех слов еще.

Вроде живые, но будто в PSP,

И новый game over говорит мне: «Парень, ты есть пыль!»

Пока кого-то уводят по темам левыми во тьму,

Других принимает уже B.I.G.

А где-то там, далеко, за рекой,

Далеко, за рекой, где другой городок;

Дорогой мне край.

Я не был уже там сто лет.

Знаю, мой дом давно там сгорел.

Там даже лежит мой угрюмый скелет —

В земле тех полей, но я смерти ему не хотел.

И я болен, ма, походу болен, ма,

По воле гада того, который себе колет мак.

Я сюда прибыл опять, где царит чума,

И дворы молчат, и горят дома.

Сколько не был я тут…

Мне поведай, сколько бегал в бреду?

Уже ветер, сука, весенний подул,

И зима кинула следом фату.

Припев:

Я ступил в этот старый квадрат, опаленный сад, отравленный храм.

И будто бы не уходил я никуда, ведь эти казематы здесь были оставлены так.

Скиталец дна!

Я распадаюсь, как Киборг;

и разлетаюсь на мили —

А её рука мне след сплетает знак:

Гори, гори, гори огнем, та картина, где мы с ней вдвоем.

Та скотина, что не узнает, так пусть заплатит мне теперь за всё!

Мой глаз видит котлован,

Дигером я был, когда-то там копал.

Видимо не забыл я — это дань годам.

В уме перебираю ходы: и так, и так.

Вдоль терриконов мои следы.

Чтобы убраться отсюда, вчера молил Святых.

Но передумал и завис, и забыл, и запил,

И я засопел, мигом схватил *изды.

Бар гудит, мрак внутри, грязь и дым,

Снаружи мой разбитый баргузин.

Я погрузил в пузо его всё, что моё,

Выпил и поел.

Невежда, пропусти.

Я набрался сил или набрался синьки.

Голова забывает все слайды, снимки.

Как листья осени, на пол брошены.

Я все еще помню нас голыми, босыми.

Бусы на груди, губы, глаза, ты.

Больше не буди,

Внутрь не проси, сука, бросай ныть, в прошлое уйди.

Пристанище зла без бремени лимит,

Где был закопан мой скипетр.

Встречай и вперед.

Припев:

Я ступил в этот старый квадрат,

Опаленный сад, отравленный храм,

Окраинный брак, неправильный шаг.

Скиталец сна!

Я распадаюсь, как киборг!

И разлетаюсь на мили;

а ее рука мне в след сплетает знак:

Гори, гори, гори огнём, та скотина, что не узнаёт,

Так пусть заплатит мне теперь за всё.

Гори, гори, гори огнём.

Менің жасым, күнім, қан ізі туралы,

Жарты миллион жол - бұл мәтін.

Бұл бейшара саятшылықтардан мәңгілік сигнал,

Мыналар жылап жатыр, міне, осында отыр.

Шөл дала шарбақпен тербеледі,

Құбырлар бойымен, қараңызшы, шырмауық созылады.

Улы бақ, улы бу

Бір жерде жараланған күйеу текшені қайтадан дәнекерледі.

Бензоға малынған сиқырлы төсек

Айтшы, ол жақта ешкімді көрмегенім дұрыс па?

Карабин байланған мына далаға тағы да келдім,

Әлемдік аңыз таң қалдырады.

Мұнда жел ән салады, бұрыштарда отырады,

Таныс жел: «Мұнда кел» деп ән салады.

Онда, парақтардан көмілген Филипп күтіп тұр,

Ал мұнда бәрі өз орнына келеді.

Бейсбол бар - бас сүйегінің бәрі чипсы және ашулы

Көзге көрінетін иттер шайыр қоспасы болып табылады.

Құлдар дәуірі, қалайы, түбі, өлім, ауырсыну туралы рэп -

Мен әлі барлық сөздерді айтқан жоқпын.

Тірі сияқты, бірақ PSP-дегідей,

Жаңа ойын аяқталды: «Балам, сен шаңсың!»

Біреуді сол жақтан қараңғылыққа апарып жатқанда,

Басқаларын B.I.G.

Бір жерде, алыс жерде, өзеннің арғы жағында,

Алыста, өзеннің арғы жағында, басқа қала қайда;

Қымбаттым соңы.

Мен онда жүз жыл болды емеспін.

Менің үйім сол жерде баяғыда өртеніп кеткенін білемін.

Онда тіпті менің мұңды қаңқам жатыр -

Сол егістіктердің жерінде, бірақ мен оның өлгенін қаламадым.

Ал мен ауырып тұрмын, мама, мен ауырдым, ана,

Өзіне көкнәр шаншып жүрген жорғалаушының қалауымен.

Мен мұнда тағы келдім, оба билеген жерде,

Ал аулалар үнсіз, үйлер өртеніп жатыр.

Мен мұнда қанша уақыт болдым ...

Айтыңызшы, сіз қанша уақыт сандырақтадыңыз?

Жел, қаншық, көктем соқты,

Ал қыс оның артынан жамылғысын тастады.

Хор:

Мен осы ескі алаңға, күйдірілген баққа, уланған ғибадатханаға қадам бастым.

Мен ешқайда бармаған сияқтымын, өйткені бұл казематтар осында қалды.

Төменгі дрифтер!

Мен киборг сияқты ыдыраймын;

және мильге ұшып кетеді -

Оның қолы мен үшін белгі тоқиды:

Өрт, күй, отпен жан, Біз бірге жүрген сол сурет.

Анау танымайтын хайуан, маған бәрі үшін қазір төлесін!

Менің көзім шұңқырды көреді

Мен қазушы едім, сонда қазатынмын.

Мен ұмытпаған сияқтымын - бұл жылдарға құрмет.

Мен санамдағы қимылдарды қайталаймын: анау-мынау.

Қоқыс үйінділерінің бойында менің іздерім бар.

Бұл жерден кету үшін мен кеше әулиелерге дұға еттім.

Бірақ ол ойынан шығып, трубканы қойып, ұмытып, ішіп алды,

Мен иіскей бастадым, әп-сәтте * издті ұстадым.

Бар ызылдап, іші қараңғы, кір мен түтін,

Сыртта менің сынған баргузин.

Мендікінің бәрін оның қарнына салдым,

Ішіп жеді.

Надан, өткізіп жібер.

Мен күш жинадым немесе көгердім.

Бас барлық слайдтарды, суреттерді ұмытады.

Күзгі жапырақтар сияқты, олар еденге тасталады.

Жалаңаш, жалаңаяқ жүргеніміз әлі есімде.

Кеудедегі моншақ, ерін, көз, сен.

Енді оянба

Іштен сұрама, қаншық, қыңсылауды доғар, өткенге өт.

Жауапсыз зұлымдық айлағы,

Таяқтың жерленген жері.

Танысып, барыңыз.

Хор:

Мен осы ескі алаңға кірдім

Өртенген бақ, уланған ғибадатхана,

Шексіз неке, қате қадам.

Ұйқыдағы саяхатшы!

Мен киборг сияқты ыдырап жатырмын!

Және мильге ұшып кетеді;

Оның қолы мені аңдып тұр:

Өрт, күй, отқа күй, танымайтын аң

Сондықтан маған бәрі үшін қазір төлесін.

Өрт, күйдір, отпен күйдір.