Первое слово - Птаха

Ты там слушаешь меня, удали все треки.

Ты хотела воспитать во мне человека.

А я вышел спорно — рвет меня на части:

С одной стороны семья, а с другой напасти.

Я купил машину, мама;

кепки, кеды, шмотки.

Я почти не пью, только соки часто с водкой.

Да, шучу я — честно.

С Машкой все в порядке.

Бегаю теперь с утра я, делаю зарядку.

Ника как?

Отлично.

Бабушка здорова.

Тюлень столько ест, стала толстой, как корова.

У отца я не был — не хочу флешбеков.

То, как помню — помню, живущим человеком.

Осень, мама, в радость.

Осень — моя свега.

Это то, чем я дышу — в моем мире света.

В моем скудном мире, в стремлении к чему-то.

Прихожу домой я рано, часто рано утром.

Я стал сильным, честно — каменное сердце.

Того меня нету, но куда, скажи, тут деться?

Да, я помню, мама — боль уходит после.

Но, ее тут столько, что ломает просто.

Припев:

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое слово ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое

ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Ты пойми меня, родная, за твои все слезы.

Я такой какой я есть, в родниковой прозе.

Стал уже совсем другим, людей ненавистник.

То, что на душе — буран, я солью на листик.

Ты прости, моя душа — на цепях разврата.

Знаешь, мама, все давно, это — моя карма.

Помнишь, я тогда сказал, что вернусь обратно.

Выпущу альбом.

Ты сказала: «Сына, ладно».

Мамочка-мамуля, сколько грязи видел.

Столько снюхал, сына.

Сколько сына выпил.

Сигареты, бабы… Ты права, — я в папу.

Ты моя — родная!

Ты прости меня, за правду.

Я боюсь ночами, что тебя не станет.

Ты так далеко.

Дело, видно в расстоянии.

Редкие звонки, буковки в моем Контакте.

Милая мамусик, появляйся чаще в Скайпе.

Я скучаю, честно.

Ты же — моя мама.

Я дурной, походу.

Да, дурной, как был наш папа.

Только он не верит, а верю — сильно.

В меня верит небо и мне дарит свои силы.

Ты поставишь свечку за мое здоровье.

Спросишь у бабули, как живем мы в доме двое.

Скажешь: «Песен мало, почему не слышно?»

Я пишу их ночью — ночью очень тихо.

Помнишь, как давно ты хотела, чтобы:

Мною ты гордилась, и платила за учебу?

Я же не ходил, лазил часто по заброшкам,

А ты плакала потом, тихо у окошка.

В общем — все в порядке.

Я живой-здоровый.

Есть друзья, как братья.

Идем одной дорогой

Я все помню, мама — все твои старания.

Теперь прошу простить за те, что я принес страдания.

Припев:

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое слово ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Ты согрей мне, мама, душу хулигана.

Ты прости меня за то, что я в отца — упрямый.

Так бывает, мама — мое слово ранит.

Но я, буду рядом, если тяжело вдруг станет.

Сіз мені тыңдап жатырсыз, барлық тректерді өшіріңіз.

Сіз менің бойымда адам өсіргіңіз келді.

Мен даусыз шықтым - бұл мені жыртып тастады:

Бір жағынан отбасы, екінші жағынан бақытсыздық.

Мен көлік сатып алдым, ана;

қалпақ, кроссовкалар, киімдер.

Мен әрең ішемін, тек шырындарды жиі арақпен ішемін.

Иә, әзілдеп жатырмын – шынымды айтсам.

Машамен бәрі жақсы.

Қазір таңертең жүгіремін, жаттығулар жасаймын.

Ник қалай?

Жақсы.

Әже сау.

Итбалық жегені сонша, сиырдай семіз болыпты.

Мен әкеме барған жоқпын - мен флешбэктерді қаламаймын.

Есімде қалай - есімде, тірі адам.

Күз, ана, қуанышта.

Күз менің балғындығым.

Мен осылай дем аламын – жарық әлемімде.

Менің тар дүниемде, бірдеңе қуып.

Мен үйге ерте келемін, көбінесе таңертең ерте келемін.

Мықты болдым, шынымды айтсам – тас жүрек.

Мен жоқпын, бірақ қайда баруға болады, айтыңызшы?

Иә, есімде, анам - ауырсыну кейін кетеді.

Бірақ, олардың көптігі сонша, ол жай ғана бұзылады.

Хор:

Жылытасың, анашым, Қасқыр жанның.

Қыңыр әке болғаным үшін кешіріңіз.

Болады, анашым - сөзім ауырады.

Бірақ кенеттен қиын болып кетсе, мен сонда боламын.

Жылытасың, анашым, Қасқыр жанның.

Қыңыр әке болғаным үшін кешіріңіз.

Болады, анам менікі

ауыртады.

Бірақ кенеттен қиын болып кетсе, мен сонда боламын.

Сіз мені түсінесіз, қымбаттым, көз жасыңыз үшін.

Мен қандай болсам, көктемгі прозада.

Ол мүлде басқаша, адамдарды жек көретін адамға айналды.

Жан дүниемде бар – боран, Жапыраққа тұздайм.

Кешір мені, жаным азғындықтың шынжырында.

Білесің бе, мама, бәрі баяғыда, бұл менің кармам.

Есіңізде болсын, мен сол кезде қайтамын деп айтқан болатынмын.

Мен альбом шығарамын.

«Балам, жарайды» дедің.

Мама-мама, мен қанша кір көрдім.

Қатты иіскеді, балам.

Менің ұлым қанша ішкен?

Темекі, әйелдер... Дұрыс айтасыз – мен әкемді ұнатамын.

Сен менің қымбаттымсың!

Шындық үшін мені кешір.

Түнде сен болмайсың ба деп қорқамын.

Сен алыстасың.

Нүкте алыстан көрінеді.

Сирек қоңыраулар, менің контактімдегі хаттар.

Құрметті анашым, Skype-та жиі көрініңіз.

Мен сені сағындым, шынымды айтсам.

Сіз менің анамсыз.

Мен ақымақпын, кеттік.

Иә, жаман, әкеміз сияқты.

Тек ол сенбейді, бірақ мен қатты сенемін.

Аспан маған сенеді және маған күш береді.

Менің денсаулығым үшін шырақ жағасың.

Сіз әжеңізден үйде екеуміздің қалай тұратынымызды сұрайсыз.

«Ән аз, неге естімейсің?» дейсіз.

Мен оларды түнде жазамын - түнде өте тыныш.

Есіңізде ме, қанша уақыт бұрын:

Менімен мақтандың ба, оқуыңды төледің бе?

Мен бармадым, мен тастанды жерлерге жиі көтерілдім,

Сосын терезенің жанында үнсіз жыладың.

Жалпы, бәрі тәртіппен.

Мен тірімін және жақсымын.

Ағайын сияқты достар бар.

Біз бір жолмен жүреміз

Барлығы есімде, анам - сіздің барлық күш-жігеріңіз.

Енді мен сенен азап шеккендерді кешіруіңді сұраймын.

Хор:

Жылытасың, анашым, Қасқыр жанның.

Қыңыр әке болғаным үшін кешіріңіз.

Болады, анашым - сөзім ауырады.

Бірақ кенеттен қиын болып кетсе, мен сонда боламын.

Жылытасың, анашым, Қасқыр жанның.

Қыңыр әке болғаным үшін кешіріңіз.

Болады, анашым - сөзім ауырады.

Бірақ кенеттен қиын болып кетсе, мен сонда боламын.