Тебе - Птаха

Ветер нам принес печаль, опадали розы.

Диафильмы жгли глаза, пьяные угрозы.

Запах алкоголя вперемешку с моим б**дством.

Ты прости меня за них, я прошу тебя остаться.

Ты прости меня за то, что тогда я делал.

Извини меня прошу, за мои идеи.

Нет, не думай о плохом, я мечтал о небе.

Топал босиком домой, ошибаясь, в себя верил.

Нежность твоих слов и тепло постели нашей.

Утренний твой смех выдернут меня из каши.

Глянцевых подруг, клубов, грязи, силикона.

Окружению не понятно, как вернуть меня к иконам.

Я не видел твоих слез, я не слышал просьбы.

Я смеялся над судьбой, в кровь кололи розы.

Ты прости меня, малыш, за обиды с болью.

Их наелись мы с лихвой, заплатив нашей любовью.

Цвет твоих волос, бархат твоей нежной кожи,

Вкусом твоих губ промелькнут до самой дрожи.

Ласка твоих слов, рук прикосновение.

Ты постой, не уходи, не трави мне солью вены.

Ты же, как глоток воды в океане страха.

Ты, как пение птиц весной.

Солнце — в мире мрака.

Ты, как сладкий сизый дым там, где куча нервов.

Меня прет к тебе твой мир.

Меня прет, как первый.

Припев:

Ты прости меня за фразы, за холод в сердце.

Я обычный человек, оступаюсь вечно.

Ты прости меня за боль, слезы сдует ветер.

Ты прости меня, малыш, как прощают в детстве.

Ты прости меня за фразы, за холод в сердце.

Я обычный человек, оступаюсь вечно.

Ты прости меня за боль, слезы сдует ветер.

Ты прости меня, малыш, как прощают в детстве.

Ты пойми, я похмелялся год, не просыхая.

Будто меня проклял демон, до сих пор мотает.

Ты скажи мне лишь одно, почему ты рядом?

Я живу у микрофона — всего мира мне не надо.

Я остался вдруг один, потерял, как душу.

Я искал тебя во всех — выбирал из лучших.

Я не знал что делать дальше: выть или смеяться.

Вокруг вились будто духи, я по клубам с ними в танцах.

Паранойя на загонах, вечно недоволен.

Вел везде себя как б*дло, грязь из подворотни.

Странно было все тогда, WIKI вдруг бросает:

«Не кричи.

Давай, не надо.

Крик добра нам не подарит».

Много натворил я.

Спорить, знаю, смысла нету.

Бог рассудит нас с тобой, призовет к совету.

Гром меня накажет летом, как тут без ответа?

Ветром северным обдул, фон сломает птицей ветви.

Стоп.

Не надо плакать.

Слезы не помогут.

Ты прими меня пустым, любовью вновь наполни.

Сгоряча не жги мосты — это глупый варик.

Хочешь, застрели меня.

Может тебе легче станет.

Припев:

Ты прости меня за фразы, за холод в сердце.

Я обычный человек, оступаюсь вечно.

Ты прости меня за боль, слезы сдует ветер.

Ты прости меня, малыш, как прощают в детстве.

Ты прости меня за фразы, за холод в сердце.

Я обычный человек, оступаюсь вечно.

Ты прости меня за боль, слезы сдует ветер.

Ты прости меня, малыш, как прощают в детстве.

Жел бізге қайғы әкелді, раушан гүлдері құлады.

Диафильмдер оның көзін өртеп жіберді, мас күйінде қорқытты.

Спирттің иісі менің патшаммен араласты.

Олар үшін мені кешір, қалуыңды сұраймын.

Сол кезде істеген істерім үшін мені кешір.

Менің идеяларым үшін кешірім сұраймын.

Жоқ, жаман ойлама, мен жәннатты армандадым.

Өзіме сеніп, қателесіп, жалаңаяқ үйді таптадым.

Сөзіңіздің нәзіктігі мен төсегіміздің жылуы.

Таңертеңгі күлкің мені ботқасынан суырып алады.

Жылтыр дос қыздар, клубтар, кір, силикон.

Қоршаған орта мені белгішелерге қалай қайтару керектігін түсінбейді.

Көз жасыңды көрмедім, өтінішіңді естімедім.

Тағдырға күлдім, қаныма раушан гүл шаншыды.

Кешір мені, балақай, азаппен қорлау үшін.

Біз оларды мейіріммен төлеп, кекпен жедік.

Шашыңыздың түсі, нәзік теріңіздің барқыт,

Ерініңіздің дәмі дірілдегенге дейін жыпылықтайды.

Сөздеріңнің сылауы, қолдарыңның жанасуы.

Күте тұр, кетпе, тамырымды тұзбен улантпа.

Қорқыныш мұхитындағы бір жұтым судайсың.

Көктемде сайраған құстар сияқтысың.

Күн қараңғылық әлемінде.

Жүйке көп жерде тәтті сұр түтін сияқтысың.

Сенің әлемің мені саған қарай итермелейді.

Мен бірінші сияқты асығамын.

Хор:

Кешір мені сөз тіркестері үшін, жүрегімдегі суық үшін.

Мен қарапайым адаммын, мәңгілікке сүрінемін.

Ауырғанымды кешірші, көз жасын жел ұшырып әкетеді.

Балалық шақта кешіргендей, мені де кешір.

Кешір мені сөз тіркестері үшін, жүрегімдегі суық үшін.

Мен қарапайым адаммын, мәңгілікке сүрінемін.

Ауырғанымды кешірші, көз жасын жел ұшырып әкетеді.

Балалық шақта кешіргендей, мені де кешір.

Түсінесіз бе, мен бір жыл бойы кеуіп қалмай асықтым.

Мені жын қарғағандай, әлі күнге дейін дірілдеп тұр.

Сіз маған бір нәрсені айтасыз, неге айналасыз?

Мен микрофонмен өмір сүремін - маған бүкіл әлем керек емес.

Кенет жалғыз қалдым, жанымдай адасып қалдым.

Мен сені іздедім - ең жақсысын таңдадым.

Ары қарай не істерімді білмедім: айқайлай ма, күле ме.

Айналада рухтар сияқты мен олармен клубтарда биледім.

Қорадағы паранойя, әрқашан наразы.

Әр жерде өзін боқ, есіктен кір сияқты ұстады.

Ол кезде бәрі біртүрлі болды, WIKI кенеттен лақтырады:

«Айқайлама.

Жүр, жасама.

Жақсылықтың айқайы бізге бермейді».

Мен көп жасадым.

Мен дауласудың қажеті жоқ екенін білемін.

Сен екеуміздің арамызда Алла үкім береді, ақыл сұрайды.

Жазда найзағай жазалайды, Жауапсыз қалай?

Солтүстік жел соқты, фон құспен бұтақтарды сындырады.

Тоқта.

Жылама.

Көз жасы көмектеспейді.

Сіз мені бос қабылдайсыз, мені қайтадан махаббатқа толтырыңыз.

Ыстықта көпірлерді күйдірмеңіз - бұл ақымақ варикоз.

Қаласаң мені атып таста.

Мүмкін сізге оңайырақ болар.

Хор:

Кешір мені сөз тіркестері үшін, жүрегімдегі суық үшін.

Мен қарапайым адаммын, мәңгілікке сүрінемін.

Ауырғанымды кешірші, көз жасын жел ұшырып әкетеді.

Балалық шақта кешіргендей, мені де кешір.

Кешір мені сөз тіркестері үшін, жүрегімдегі суық үшін.

Мен қарапайым адаммын, мәңгілікке сүрінемін.

Ауырғанымды кешірші, көз жасын жел ұшырып әкетеді.

Балалық шақта кешіргендей, мені де кешір.