2х2 - Птаха

Помню, я малым ползал по деревьям,

Разгребая ветки, чтоб увидеть солнце.

Лазил по заброшкам в поисках огней я,

Зайчик обгонял зеркальцем с оконца.

А «В гостях у сказки» — это было что-то.

Все домой бежали досмотреть концовку.

Помните, «Дисней» был, «Виражи крутые»,

Чип и Дейл с Гайкой, Тилли-Вилли-Дилли.

Старый дядя Скрудж и Зигзаг там с Понкой.

Были братья Гаф вроде, как блатные.

А я мелкий в трюме, весь в грязи и мокрый.

Бабушка смеялась, говоря «малые».

Помню первый класс — семь утра, линейка.

Я стою с гвоздикой, моросит маленько.

Девочка с бантами, колокольчик звонкий.

Помню ее звали… Блин, не помню, горько.

Припев:

Дважды два — четыре, дважды два — четыре —

Это всем известно, в этом большом мире.

Дважды два — четыре, дважды два — четыре,

А теперь я взрослый, треки на эфире.

Дважды два — четыре, дважды два — четыре —

Это всем известно, в этом большом мире.

Дважды два — четыре, дважды два — четыре.

Стал теперь повыше и немного шире.

Помню, в «Октябрята» принимали Птаху.

Мы стояли ровно, девочки на гольфах.

Мальчики по форме.

Всё блестит как надо.

Пионеров помню, красный галстук воина.

Мы ходили строем, все учили песни.

Про Катюшу там, было интересней.

Только жаль, щас нет головы на месте — этих чувств на сердце.

Было б лет мне десять, я б залез на ветки и поел черешни,

Поиграл в лапту, рубанул войнушку.

Кстати, щас, как вспомнил, Викой звали — точно.

Ту, мою с бантами первую подружку.

Припев:

Дважды два — четыре, дважды два — четыре —

Это всем известно, в этом большом мире.

Дважды два — четыре, дважды два — четыре,

А теперь я взрослый, треки на эфире.

Дважды два — четыре, дважды два — четыре —

Это всем известно, в этом большом мире.

Дважды два — четыре, дважды два — четыре.

Стал теперь повыше и немного шире.

Ағаштарды аралап жүргенім есімде,

Күнді көру үшін бұтақтарды тырмалау.

Мен жарық іздеп қараусыз жерлерге шықтым,

Қоян терезеден айнамен басып озды.

Ал «Ертегіге бару» бірдеңе болды.

Барлығы соңын көру үшін үйлеріне жүгірді.

Есіңізде болсын, «Дисней» «Бұрылыстар керемет»,

Гаджетпен Чип пен Дейл, Тилли-Вилли-Дилли.

Кәрі Скруж ағай мен Зигзаг Понкамен бірге.

Ұры сияқты Ғаф ағалар болды.

Ал мен трюмде кішкентаймын, балшыққа батып, суланғанмын.

Әже «кішкентай» деп күлді.

Бірінші сынып есімде – таңғы жеті, билеуші.

Мен қалампырмен тұрмын, ол аздап тамшылап тұр.

Садақты қыз, шырылдаған қоңырау.

Аты есімде... Қарғыс атқыр, есімде жоқ, ащы.

Хор:

Екі есе екі болса – төрт, екі есе екі болса – төрт

Мұны осы үлкен әлемде бәрі біледі.

Екі есе екіге төрт, екі есе екіге тең болады

Ал қазір мен ересекпін, тректер эфирде.

Екі есе екі болса – төрт, екі есе екі болса – төрт

Мұны осы үлкен әлемде бәрі біледі.

Екіні екі еселегенде төрт, екі еселенгенде екі шығады.

Ол енді биіктеп, сәл кеңейді.

«Октябрьде» Птах алғаны есімде.

Біз тік тұрдық, гольф ойнайтын қыздар.

Формадағы ұлдар.

Барлығы дұрыс жарқырайды.

Пионерлер есімде, жауынгер қызыл галстук.

Біз сап түзеп жүрдік, бәрі ән үйренді.

Онда Катюша туралы бұл қызықтырақ болды.

Бір өкініштісі, дәл қазір орнында бас жоқ – бұл сезімдер жүректе.

Егер мен он жаста болсам, бұтақтарға шығып, шие жейтін едім,

Басты аяқ киім ойнады, соғыс ойынын кесті.

Айтпақшы, дәл қазір есіме түскендей, аты Вика болатын - анық.

Менің бірінші бантикалы қызым бар.

Хор:

Екі есе екі болса – төрт, екі есе екі болса – төрт

Мұны осы үлкен әлемде бәрі біледі.

Екі есе екіге төрт, екі есе екіге тең болады

Ал қазір мен ересекпін, тректер эфирде.

Екі есе екі болса – төрт, екі есе екі болса – төрт

Мұны осы үлкен әлемде бәрі біледі.

Екіні екі еселегенде төрт, екі еселенгенде екі шығады.

Ол енді биіктеп, сәл кеңейді.