Pray for Rain - Polaris

At the mantle of the heart, a river flows inside

We drain ourselves in steady streams until the river runs dry

At times these tides define us, deny us of ourselves

A finite source of optimism that leaves a hollow shell

And as the seasons pass and winter’s numbing cold gives way to pain

We light these fires to sit beside as we pray like hell for rain

(But when the night grows cold

And when the fire fades)

At the hour before the dawn, the last embers burn till day

It’s all I hang my hope upon

You can’t take that away from me

Every morning in the mirror I see

My worst enemy reflected in me

'Cause I’m a born unbeliever, a cynical soul

I can only trust as far as I see

But every time I close my eyes

I’m who I used to be (Who I used to be)

I never thought I’d feel so cold

Until the fire faded out in me

I’ve never felt so cold

Such sacrifice for so little to show

To learn these lessons I never wanted to know

That we will all die alone

And how my blood remains on the tip of the blade as it severs the flesh from

the bone

So far beyond the below

I was there when they sowed the seed

I was there when the rats came out to feed

And when the rain came

It extinguished the flame in me

(As I slept, the seeds of doubt were sown)

(I tore my heart apart for this, in hopes my light would grow)

And I dreamt about a place where all our virtue could withstand

I woke in fright

Appalled to find the blood was on my hands

But every time I close my eyes

I’m who I used to be (Who I used to be)

I never thought I’d feel so cold

Until the fire faded out in me

I’ve never felt so cold

Жүректің мантиясында өзен ағып жатыр

Өзен құрғағанша, өзімізді бірқалыпты аққанда ағызамыз

Кейде бұл толқындар бізді       өз                                                                                                                                    өзімізді    өзімізді  өзімізді

Шұңқырды қалдыратын оптимизмнің  шекті көзі

Жыл мезгілдері өтіп, қыстың ызғарлы суығы ауырсынуға  орын                                                                              Жыл мезгілдері өтіп, қыстың ызғарлы суығы        ауырсынуға                   |

Біз жауын сұрағандай жалбарынып жаман отыру үшін осы оттарды жағамыз

(Бірақ түн салқындаған кезде

Ал от сөнгенде)

Таң атқаннан бір сағат бұрын соңғы шоқтар күндізге дейін жанып тұрады

Менің үмітім осы

Сен оны менен тартып ала алмайсың

Күнде таңертең мен айнадан көремін

Менің ең қас жауым мен болды

'Себебі мен сенбейтін, кеңесші жанмын

Мен тек көре аламын

Бірақ мен көзімді жұмған сайын

Мен бұрынғыдаймын (бұрын кім болғанмын)

Мен өзімді мұншалықты суық сезінемін деп ойламадым

Мендегі от сөнгенше

Мен ешқашан соншалықты суықты сезінген емеспін

Мұндай құрбандық аз көрсетілсін

Осы сабақтарды білу үшін мен ешқашан білгім келмеді

Барлығымыз жалғыз өлеміз

Менің қаным   пышақтың ұшында қалып                                                                                                                                                                                                                                                       ...

сүйек

Әзірге төмендегіден жоғары

Олар тұқым сепкенде, мен сонда болдым

Мен егеуқұйрықтар тамақтандыруға шыққан кезде болдым

Ал жаңбыр жауған кезде

Ол менің ішімдегі жалынды сөндірді

(Мен ұйықтап жатқанда, күмән тұқымдары себілді)

(Осы үшін жүрегімді жараладым, нұрым өсер деген үмітпен)

Мен барлық қасиетіміз төтеп бере алатын жерді  армандадым

Мен қорқып ояндым

Қолымдағы қанды көргенде шошып кеттім

Бірақ мен көзімді жұмған сайын

Мен бұрынғыдаймын (бұрын кім болғанмын)

Мен өзімді мұншалықты суық сезінемін деп ойламадым

Мендегі от сөнгенше

Мен ешқашан соншалықты суықты сезінген емеспін