Романс о романсе (из к/ф «Жестокий романс») - Пелагея

Не довольно ли нам пререкаться,

Не пора ли предаться любви,

Чем старинней наивность романса,

Тем живее его соловьи.

Толь в расцвете судьбы, толь на склоне

Что я знаю про век и про дни,

Отвори мне калитку в былое,

И былым мое время продли.

Наше ныне нас нежит и рушит,

Но туманы сирени висят.

И в мантилье из сумрачных кружев

Кто-то вечно спускается в сад.

Как влюблен он, и нежен, и статен,

О, накинь, отвори, поспеши,

Можно все расточить и растратить,

Но любви не отнять у души.

Отражен иль исторгнут роялем

Свет луны — это тайна для глаз,

Но поющий всегда отворяет

То, что было закрыто для нас.

Блик рассвета касается лика,

Мне спасительны песни твои,

И куда б ни вела та калитка,

Подари, не томи, отвори,

Подари, не томи, отвори…

Екеуміздің айтысып жатқанымыз жеткілікті емес пе

Махаббатқа бөленген уақыт емес пе,

Романтиканың аңғалдығы неғұрлым үлкен болса,

Оның бұлбұлдары соғұрлым тірі.

Тек тағдыр тауқыметінде, тек еңіс үстінде

Ғасыр мен күн туралы не білемін,

Өткенге есік аш,

Және өткенмен уақытымды ұзартамын.

Біздікі енді өлмейді және бізді құртады,

Бірақ сирень тұмандары ілінеді.

Ал мұңды шілтер мантильде

Біреу әрқашан бақшаға түседі.

Ол қаншалықты ғашық, жұмсақ және әдемі,

О, оны киіңіз, ашыңыз, асығыңыз,

Барлығын ысырап етіп, ысырап етуге болады,

Бірақ махаббатты жаннан алып тастау мүмкін емес.

Фортепиано арқылы шағылысқан немесе шығарылған

Айдың нұры көзге жұмбақ

Бірақ ән айтқан адам әрқашан ашылады

Біз үшін жабық болған.

Таңның нұры жүзге тиеді,

Сіздің әндеріңіз мені құтқарады

Бұл қақпа қайда апарса да,

Беріңіз, қинамаңыз, ашыңыз,

Бер, қинама, аш...