Оборотень-Князь - Пелагея

То не пахарь землю пашет,

Ворон клочья неба в тучи вяжет,

В древнем Полоцке звонят колокола,

Там давно о князе водится молва.

На небе волчья тень,

Заканчивай свой день,

Дружину сторонясь,

Колдун и оборотень князь.

Лик Луны ползёт на юг с востока,

На врагов готовит он охоту.

Полночь близко — грозовеют небеса,

Князь готов из яви править чудеса.

Страшны врагов клинки,

Не взять их по людски,

И Волком обротясь,

Дружину в бой ведёт смеясь.

Грозен княже, зверь — не человече

Коли сразу не убьёт, — так изувечит.

Вражья свора тьмою стала у реки,

Пригодятся Волку когти и клыки.

Птицы в рощи, рыбы на глубины,

опустели в ужасе равнины.

Смерти стоны да кровавая трава,

А дружина — стая княжия жива.

Завидно зверем быть, вино победы пить.

Он выполнил свой долг, но от чего так мрачен Волк?

Убиты псы, но с горечью слезы.

Победа та сплелась, княжны молитву слышит князь.

Не расти колосьям вровень, камень по степи вороний

Рассекая телом темень, воины, храбрые, как звери.

Засуши им раны, ветер, уведи их, брат, от смерти.

По мосту калинову не води вода его, а верни любимого — мужа невредимого.

Солнце!

Наш Отец священный, князя вынь из шкуры тленной,

Пусть вернётся к отчим стенам человеком неизменным!

Возьми в свои лучи вражьи стрелы да мечи, рыки да оскалы,

Ноченьки кровавы оберни забавой, словно не бывало!

Так поклялся мне вчерась перед боем вещий князь,

Что не будет волком князь.

Домы ждут сыны твои волчата,

Колдовство ночное мною снято.

Возвращайся с красным солнцем сокол мой

Обернись из зверя, торопись домой.

Заря встает в ночи и страшный зверь кричит,

Не обманул княжну последний бой, кончай войну.

Заря в ночи, дружине он кричит.

К жене иду винясь.

Кончай войну не волк я — князь.

Я снова князь.

Жер жыртатын жер жыртқыш емес,

Қарға аспанның кесектерін бұлтқа тоқиды,

Ежелгі Полоцкіде қоңырау соғылады,

Ханзада туралы әлдеқашан қауесеттер бар.

Аспанда қасқырдың көлеңкесі бар,

Күніңізді аяқтаңыз

Достан аулақ болу

Сиқыршы және қасқыр ханзада.

Айдың беті шығыстан оңтүстікке қарай жылжиды,

Ол жауларға аң аулауға дайындалуда.

Түн ортасы жақын - аспан боран соғады,

Ханзада шындықтан кереметтерді басқаруға дайын.

Жаулардың жүздері қорқынышты,

Оларды адамша қабылдама,

Қасқырдай айналып,

Күлкі жасанды ұрысқа жетелейді.

Қорқынышты ханзада, хайуан адам емес

Бірден өлтірмесе, мүлт жібереді.

Жау тобы өзен жағасында қараңғылыққа айналды,

Тырнақтар мен азулар Қасқырға пайдалы болады.

Тоғайда құстар, тереңде балықтар,

жазықтың сұмдығымен қаңырап қалды.

Өлім еңіреп, қанды шөп,

Ал жасақ – ханзаданың отары тірі.

Айуан болу қызғаныш, Жеңістің шарабын ішу.

Ол өз міндетін орындады, бірақ Қасқыр неге мұңаяды?

Иттерді өлтіреді, бірақ көз жасы ащы.

Сол жеңіс бір-бірімен астасып жатыр, ханзада ханшайымның дұғасын естиді.

Жүгерінің масағы бір деңгейде өспейді, Қарға даладағы тас

Қараңғылықты денелерімен кесіп өту, жауынгерлер, хайуан сияқты батылдар.

Жараларын құрғат, жел, алып кет, ағайын, ажалдан.

Оның суын Калиновтың көпірінен өткізбей, сүйіктіңізді – сау күйеуіңізді қайтарыңыз.

Күн!

Қасиетті Әкеміз, ханзаданы шіріген терісінен алып таста,

Өгей қабырғасына айнымаған адам болып қайтсын!

Қаруларыңа жаудың жебелері мен қылыштарын, айқайлары мен күлкілерін алыңдар,

Ешқашан болмағандай қанды түндерді қызықпен ораңыз!

Сонымен пайғамбарлық князь кеше соғыс алдында маған ант берді:

Ханзада қасқыр болмайды деп.

Қасқырларыңыз үйде күтіп тұр,

Мен алып тастадым түннің сиқыры.

Қызыл күнмен оралшы сұңқарым

Айуаннан бұрылыңыз, үйге асығыңыз.

Түнде таң атып, қорқынышты аң айқайлайды,

Соңғы шайқас ханшайымды алдамады, соғысты аяқтады.

Түнде таң ата, отрядқа айғайлайды.

Мен әйелімді кінәлап барамын.

Соғыс бітсін, мен қасқыр емеспін, мен ханзадамын.

Мен қайтадан ханзада боламын.