Деревня - Пелагея

Сырость предрассветная, глушь ветхозаветная,

Каждый день случается новый эпизод,

За калиткой ржавою, поступью державною,

Пьянь, сосед безжалостно портит горизонт.

Так нельзя!

На зубах скрепит земля,

Комары да гнус, так что же я не уеду никуда?

Что ли я здесь навсегда?

Вросшими соборами, сгнившими заборами,

Встретит моя родина путника кривясь.

Ямами да кочками, водочкой, грибочками,

Паром баньки с прорубью укатает всласть.

Так нельзя!

Жизнь проходит просто зря,

Лай собак всю ночь да только я всё не еду никуда,

С головою что ль беда?

В небе крест из облаков, скажу без дураков,

Пленительно красиво заплетают ивы силуэт моста

В деревне жизнь проста, течет неторопливо,

А когда подернется, сизыми туманами.

Даль росою пьяная, всех накроет лень,

Завершим с соседом мы, важною беседою

У костра под яблонькой трудный божий день.

Так нельзя!

Пишут родине друзья.

Мол пить да вкалывать, да только я все не еду к ним туда,

Да просто я здесь навсегда!

Таң алдындағы ылғалдылық, Ескі өсиет шөлі,

Күн сайын жаңа эпизод шығады

Тот басқан қақпаның ар жағында егемен жүріс,

Ішіп алған көрші көкжиекті аяусыз бұзады.

Олай болмайды!

Жер тіске бекітіледі,

Масалар мен шіркейлер, мен неге ешқайда кетпеймін?

Мен мәңгілікке осындамын ба?

Ірі соборлар, шіріген қоршаулар,

Саяхатшыны мұңайып қарсы алады Отаным.

Шұңқырлар, арақ, саңырауқұлақтар,

Мұзды тесігі бар бу моншасы көңілі қалағанша аунап кетеді.

Олай болмайды!

Өмір тек босқа өтеді

Түні бойы иттер үреді, бірақ мен әлі ешқайда кетпеймін,

Басы не болды?

Аспанда бұлттан жасалған крест бар, ақымақсыз айтамын,

Көпірдің әдемі өрілген тал сұлбасы

Ауылда өмір қарапайым, баяу ағып жатыр,

Ал бұрылғанда, сұр тұманмен.

Қашықтық шықпен мас, жалқаулық бәрін жауып тастайды,

Көршімізбен маңызды әңгімені аяқтаймыз

Алма ағашының түбіндегі оттың қасында қиын күн.

Олай болмайды!

Достар туған жеріне хат жазады.

Олар ішіп, көп жұмыс істе дейді, бірақ мен оларға әлі бармаймын,

Иә, мен мәңгілікке осындамын!