Pam-Pa-Nam - Oxmo Puccino

J’ai grandi sur une île sans mer, aux vagues sèches et grises

Sur les hauteurs, je flottais en visant les autres rives

Des globules métissés circulent dans les artères bouchées

Du cannibale, aux mille pattes métallique roulant dans ses bouches

Qui à l’aube crachent des gens qui baillent, et les mangent aux heures de pointe

Les titis n’ont pas le temps de leur ville, les passants viennent de loin

Nous, dès qu’on veut profiter d’elle un peu la vie se complique

Courir sans la forme olympique, vous trace le regard oblique

À force de pression constante, la tension va s’estomper

Par imprudence des gens qui s’aiment, sans gare, se laissent tomber

Je démontre un escargot à la coquille dure à pénétrer

Mais le monstre est beau, à chaque retour, vous reconnaîtrez

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Une créature de bitume, sa voix ferrée te crie dessus

Chuchote au marteau piqueur, les petits coeurs sont des fissures

Le temps se divise par quatre dans son oesophage

C’est lui la bête mais c’est nous qui sommes en cage

Sans changer de taille il grossit au risque

De serrer sa ceinture jusqu'à déchirer le périphérique

À part sur l’avenue tu feras pas dix mètres sans toucher le mur

Ou, sans qu’on te bouscule face aux fourmis, tu te sens ridicule

Après tout, que serait Batman sans Gotham?

Quand le monstre s’assombrit, que les sourires diminuent

C’est à cause des gratte-ciels que les nuages éternuent

Alors l’orage gronde et la foudre précède un…

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Même dans ses rares passages, le soleil sait se faire beau

La chaleur accueillie, telle un joli fardeau

Magistrale au mois de mai, la joie devient capitale

À demi nues sur les terrasses, les fraîcheurs sont admirables

Les quais sont florissants, inondés de coulées vertes

Chaque rencontre se change en amicale découverte

Agrippés aux ailes des bateaux mouches

Dans les parcs on pique-nique en chantant…

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Мен құрғақ сұр толқындары бар теңізсіз аралда өстім

Биіктерде басқа жағаларды көздеп қалқып жүрдім

Аралас қан жасушалары бітелген артерияларда айналады

Адам жегіштен, аузында металл қырықаяқ

Таң атқанда есінеген адамдарды түкіріп, қарбалас уақытта жейтіндер

Титтердің өз қаласына уақыты жоқ, алыстан жолаушылар келеді

Біз оның өмірін пайдаланғымыз келген кезде қиындай түседі

Олимпиадалық формасыз жүгіре отырып, сіз қиғаш көзқарасты қадағалайсыз

Тұрақты қысыммен кернеу жоғалады

Бірін-бірі сүйетін адамдар абайсызда, станциясыз, өздерін құлатады

Мен енуге болатын қатты қабығы бар ұлуды көрсетемін

Бірақ құбыжық әдемі, әр оралған сайын сіз танисыз

Пам Пам Па Нам

Пэм Пам Нам

Пам Па Нам

Битумды жаратылыс, оның болат дауысы сізге сайрап тұр

Балғаға сыбырлаңыз, кішкентай жүректер жарықтар

Оның өңешінде уақыт төртке бөлінеді

Ол аң, бірақ біз тордағылармыз

Өлшемді өзгертпестен, ол тәуекелге ұшырайды

Белді қатайтқаннан бастап құрылғыны жыртқанға дейін

Даңғылды қоспағанда, сіз қабырғаға тимей он метр жүре алмайсыз

Немесе құмырсқалар итеріп кетпесе, сіз өзіңізді күлкілі сезінесіз

Өйткені, Готамсыз Бэтмен қандай болар еді?

Құбыжық күңгірттенгенде, күлкі өшеді

Бұлттардың түшкіруі зәулім ғимараттардың кесірінен

Сосын дауыл соғып, найзағай жарқырайды...

Пам Пам Па Нам

Пэм Пам Нам

Пам Па Нам

Тіпті сирек кездесетін жерлерінде де күн өзін әдемі етуді біледі

Жылу қарсы алды, ауыр жүк сияқты

Мамыр айында шебер, Қуаныш астанаға айналады

Террастарда жартылай жалаңаш, балғындық сүйсіндіреді

Доктар гүлденіп, жасыл лаваға толы

Әрбір кездесу достық жаңалыққа айналады

Шыбынды қайықтардың қанатына жабысып

Саябақтарда ән айтып отырып пикник жасаймыз...

Пам Пам Па Нам

Пэм Пам Нам

Пам Па Нам