Домик на юге Германии - Олег Митяев, Константин Тарасов

Домик на юге Германии…

Сон.

Обывательский бред.

Если б я знал все заранее,

Я не поверил бы.

Нет.

В окна струится безликая

Синь с не проснувшихся Альп,

Ходики в сумраке тикают,

Домик неся сквозь февраль.

Выйду в холод бездомный,

Дверь прикрою,

Жар щеки полусонной

Взяв с собою.

Иней колокол сбросит,

Тишь поранит,

Хрипло будто бы спросит:

«Кто ты, странник?»

И, заплутаю в обмане я,

Сам не желая того.

Не рассказать мне, Германия,

Вам про себя самого.

Сколько пытался, да где уж там,

Если так долго меня

Помнит немецкая девушка,

И все не может понять.

Как же мне не скитаться,

Друг мой милый?

Где на то, чтоб остаться

Взять мне силы?

Стынь дорожную тронет

Лучик ранний,

Словно тихо проронит:

— Здравствуй, странник.

И зашагаю я без надежд,

В лужах ломая хрусталь.

И ничего не поделаешь,

Как бы мне не было жаль.

Старая улочка ранняя,

Девушка, велосипед…

Город на юге Германии,

Только меня уже нет.

Иней колокол сбросит,

Тишь поранит,

Хрипло будто бы спросит:

— Где ты, странник?

Где ты?

Где ты?

Германияның оңтүстігіндегі үй...

Арман.

Достастықтың ақымақтығы.

Егер мен бәрін алдын ала білсем,

Мен сенбес едім.

Жоқ.

Терезелерден бет-әлпет ағып жатыр

Оянбаған Альпіден көк,

Ымырттағы серуендер қытықтап жатыр,

Ақпан айына дейін үйді тасымалдау.

Мен суыққа шығамын, үйсіз,

Мен есікті жабамын

Жартылай ұйықтап жатқан жақтың қызуы

Менімен бірге.

Қоңырауды қырау тастайды,

Тыныштық ауыртады

Қырылдап сұрағандай:

«Сен кімсің, бейтаныс?

Ал, мен алдаймын,

Өзі қаламайды.

Маған Германияны айтпа

Сізге өзіңіз туралы.

Қанша тырыстым, бірақ ол қайда,

Ұзақ болса мен

Неміс қызын еске түсіріңіз

Ал әркім түсіне алмайды.

Қалай адаспаймын

Менің қымбатты досым?

Қайда тұру керек

Маған күш берші?

Жолға қол тигізуді тоқтатыңыз

ерте сәуле,

Үнсіз айтқандай:

— Сәлем, бейтаныс.

Ал мен үмітсіз жүремін,

Шалшықтардағы кристалды бұзу.

Ал сіз ештеңе істей алмайсыз

Қанша өкінсем де.

Ескі көше ерте

Қыз, велосипед...

Германияның оңтүстігіндегі қала

Тек мен кеттім.

Қоңырауды қырау тастайды,

Тыныштық ауыртады

Қырылдап сұрағандай:

— Қайдасың, бейтаныс адам?

Қайдасың?

Қайдасың?