Времени нет - Нигатив

Времени нет, на горизонте рассвет, холодный безжизненный свет.

Времени нет, и горит в комнате треть сигареты и пепел в руке.

Времени нет, в голове весь этот нелепый бред,

Те ли мы или не те, с теми мы или же нет.

В теле мы или в мешке.

Времени нет, стрелки часов словно нож, сыплятся головы с плеч.

В петле дорожной авто, в метро беспечный поток, им ничего не успеть.

Времени нет, мы копим себе на шелка, но черт съест даже древо креста.

Грусть так пуста, желчью наполнена в смех, времени нет.

Времени нет!

Осень в дешёвом пальто, скелеты берёз в горизонт пялят глаза.

Мимо несётся листва кубарем, и мне шепнёт:

«Времени нет», мороз размолюет окно озябшими пальцами рук,

Кто-то напишет два слова всего, стеклу подарив все тепло и горечь мук.

Времени нет, смерть еле слышно зайдёт, сядет как дома за стол.

Скажет: Пойдем.

И я без страха взгляну ей в лицо, спрошу: «Что потом?»

Молвит она: «Вечность заждалась, мой друг, Вечность — конец твоих бед.»

«Времени дай», — я попрошу и ответит: «У Вечности времени нет.»

Мчится земля, все несётся куда-то.

Не догоняй.

Из-за тебя человек и начался, кончился рай.

Есть лишь момент, что было — остыло, что будет — мираж.

Времени нет, и обман запускает секунды в тираж.

Мчится земля, все несётся куда-то.

Не догоняй.

Из-за тебя человек и начался, кончился рай.

Есть лишь момент, что было — остыло, что будет — мираж.

Времени нет, и обман запускает секунды в тираж.

Там так время благосклонно и жестоко, нет,

Не стоит сравнивать с блеском монет.

И нам, — нам всем невидимые кандалы,

Один за одним встаем и покидаем столы.

Главные герои или, простые ли,

Преисполненные или пустые мы.

Безысходно попали под факт, лишь на время

В руки выдан флаг — белый свет, мрак.

Это лишь малый миг.

Будто сон, от которого не скроет замок,

А жизнь уже зовет, но душу ум запер на засов.

Да и сердце покрывает лёд,

Растопить надо бы его, но ради чего?

Одни искали смысл в линии горизонта,

Другие указали на золото, вроде он там.

«Времени нет!»

— кричат трибуны, голос молчит,

Музыка тоже — порваны струны.

Мчится земля, все несётся куда-то.

Не догоняй.

Из-за тебя человек и начался, кончился рай.

Есть лишь момент, что было — остыло, что будет — мираж.

Времени нет, и обман запускает секунды в тираж.

Мчится земля, все несётся куда-то.

Не догоняй.

Из-за тебя человек и начался, кончился рай.

Есть лишь момент, что было — остыло, что будет — мираж.

Времени нет, и обман запускает секунды в тираж.

Уақыт жоқ, көкжиекте таң атты, салқын жансыз нұр.

Уақыт жоқ, бөлмеде темекінің үштен бір бөлігі жанып, қолдағы күл.

Уақыт жоқ, бұл күлкілі сандырақ менің басымда,

Біз бірдейміз бе, жоқпыз ба, солармен біргеміз немесе жоқпыз.

Біз денеде немесе қапшықтамыз.

Уақыт жоқ, сағат тілі пышақтай, бастары иығынан түсіп жатыр.

Жол вагонының тізбегінде, метрода, бейқам ағында олар ештеңе істей алмайды.

Уақыт жоқ, біз жібекке жинап жатырмыз, бірақ шайтан тіпті крест ағашын жейді.

Мұң бос, күлкіге өт толады, уақыт жоқ.

Уақыт жоқ!

Арзан тон киген күз, көкжиекке қадалған қайың сүйектері.

Жапырақ өкшесін басып өтіп, маған сыбырлайды:

«Уақыт жоқ», аяз салқындаған саусақтарымен терезені қайрайды,

Біреу стақанға азаптың бар жылуы мен ащысын беріп, бәрін екі ауыз сөзбен жазады.

Уақыт жоқ, ажал естіліп әрең кіреді, үйдегідей дастархан басында отыр.

Айт: кеттік.

Мен қорықпай оның бетіне қарап: «Олай болса ше?» деп сұраймын.

Ол: «Мәңгілік күтті досым, Мәңгілік сенің қиындығың бітті» дейді.

«Маған уақыт беріңіз», - деп сұраймын және жауап беремін: «Мәңгілікте уақыт жоқ».

Жер асығады, бәрі бір жерде асығады.

Қуып қалмаңыз.

Сенің арқаңда адам жұмақты бастады және аяқтады.

Тек бір сәт – салқындаған, не болар – мираж.

Уақыт жоқ, ал алдау секундтар айналымға түседі.

Жер асығады, бәрі бір жерде асығады.

Қуып қалмаңыз.

Сенің арқаңда адам жұмақты бастады және аяқтады.

Тек бір сәт – салқындаған, не болар – мираж.

Уақыт жоқ, ал алдау секундтар айналымға түседі.

Онда уақыт өте мейірімді және қатал, жоқ,

Оны монеталардың жарқырауымен салыстыруға болмайды.

Ал біз үшін бәріміз көрінбейтін бұғаулармыз,

Бірінен соң бірі тұрып, үстелдерден шығамыз.

Басты кейіпкерлер немесе қарапайым болсын,

Толамыз ба, боспыз ба.

Үмітсіз фактінің астында қалды, біраз уақытқа ғана

Қолда ту шығарылады – ақ жарық, қараңғылық.

Бұл кішкентай ғана сәт.

Құлып жасырмайтын арман сияқты,

Ал өмір шақырып жатыр, бірақ ақыл жанды болтпен бекітті.

Иә, жүрек мұзбен жабылған,

Оны еріту керек еді, бірақ не үшін?

Кейбіреулер көкжиектен мағына іздеді,

Басқалары алтынды көрсетті, ол бар сияқты.

«Уақыт жоқ!»

стендтер айғайлайды, дауыс үнсіз,

Музыка да - ішектер үзілген.

Жер асығады, бәрі бір жерде асығады.

Қуып қалмаңыз.

Сенің арқаңда адам жұмақты бастады және аяқтады.

Тек бір сәт – салқындаған, не болар – мираж.

Уақыт жоқ, ал алдау секундтар айналымға түседі.

Жер асығады, бәрі бір жерде асығады.

Қуып қалмаңыз.

Сенің арқаңда адам жұмақты бастады және аяқтады.

Тек бір сәт – салқындаған, не болар – мираж.

Уақыт жоқ, ал алдау секундтар айналымға түседі.