Дождь - Нигатив

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Я тут подумал: что ж я за человек такой?

Вроде близких много и многим я, как родной.

Бывало и толпой давали что-то вроде клятвы.

Куда не кинь — сплошь друзья, кореша, да братья.

А тут, недавно прямо ехали из Петрозаводска,

Через Питер и Москву, мы на пару с Лёшкой.

Питер богат кентами, там даже живёт сестра,

Но у всех дела, рань такая — 12 утра.

Ладно, чё.

Мы по-простому, на метро,

Потом из Пулково прямиком в стольный аэропорт.

А Москва — это вообще отдельная история —

Там друганов океан и братишек море.

Этот занят, у того экзамен, тот на днюху к маме.

Я на память набираю цифры, «вызов» нажимаю.

Графоман доставит-таки из дедушки в ширку,

Там ангары, его свояки, с кофе посидим хоть.

Дома дождь, а ты стоишь и чего-то ждёшь, уж дома.

Тут друзья и взрослые, и молодёжь.

Но если честно, то 10 случаев из 10,

Из Пашковки домой еду не на кентах, а на такси.

И всякий раз встаю в аэропорту и думаю,

Что я — не идеал, вреден и груб.

Но, чтобы так и всегда самому домой.

Блин... Что ж я за человек такой?

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

На подъезде понимаю, что забыл ключи от дома.

Полпятого утра, все спят, обломно.

Поломан домофон, телефон жены на беззвучном.

Звоню час, звоню два — мне уже скучно.

Начинаю листать контакты в трубе:

Этот на работе, тот женат, третий так себе.

Четвёртый может и поднимет, ну, а вдруг нет?

Зачем испытывать судьбу?

Воду мутить.

Вот скажи, речь не обо мне сейчас,

У тебя есть наверняка кенты, братья там, друзья.

В шесть утра многим позвонишь, скажешь: «Приезжай»,

Просто поболтать.

Три, два, один... не знаешь?

Благо есть блокнот, ручка, лавочка, фонарь.

Дождь идёт почти беззвучно, грустно, но не парит.

Чем больше строк на бумаге, тем больше мыслей.

Буквы будто ревут от влаги капель, а я от жизни.

Кто должен позвонить мне, чтоб я так подорвался?

И, пускай промок до нитки, приехал, пообщался.

Сидел, перебирал всех сонной головою,

Размышлял о том, что ж я за человек такой.

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Нечем здесь помочь

И дождь льёт всю ночь

Дождь льёт всю ночь

Дождь всю ночь

Мұнда көмектесетін ештеңе жоқ

Ал түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр

Мұнда көмектесетін ештеңе жоқ

Ал түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр

Мен өзім қандай адаммын деп ойладым.

Туған-туыс көп сияқты, мен көптің туған жеріндеймін.

Кейде көпшілік ант сияқты бірдеңе берді.

Қайда лақтырсаң да – толық достар, жолдастар, бірақ ағайындар.

Міне, жақында біз Петрозаводскіден тура келдік,

Санкт-Петербург пен Мәскеу арқылы біз Лёшамен жұппыз.

Петр Кентсте бай, тіпті әпкесі де сонда тұрады,

Бірақ әркімнің істейтін істері бар, сондықтан ерте – таңғы 12.

Жарайды, не.

Біз қарапайым жолмен, метрода,

Содан кейін Пулководан тікелей астаналық әуежайға.

Бірақ Мәскеу мүлдем басқа оқиға -

Достар теңізі мен бауырлар теңізі бар.

Мынау жұмысбасты, бірі емтиханда, бірі анасының туған күнінде.

Жадтағы нөмірлерді теремін, «қоңырау» түймесін басыңыз.

Графоманик атадан ширкаға дейін жеткізеді,

Ангарлар бар, қайын ағалары, ең болмаса кофе ішіп отырамыз.

Үйде жаңбыр жауып тұр, ал сіз үйде тұрып, бірдеңені күтіп отырсыз.

Мұнда достар мен ересектер және жастар.

Шынымды айтсам, 10 жағдайдың 10-ы,

Пашковкадан үйге кентпен емес, таксимен барамын.

Әуежайда тұрған сайын ойланып қаламын

Мен идеалды, зиянды және өрескел емеспін.

Бірақ сіз әрқашан үйге өзіңіз бара алатындай етіп.

Қарғыс атқыр... Мен қандай адаммын?

Мұнда көмектесетін ештеңе жоқ

Ал түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр

Кіре берісте мен үйдің кілтін ұмытып кеткенімді түсіндім.

Таңертеңгі бес жарым, бәрі ұйықтап жатыр, бұзылған.

Домофон бұзылған, әйелінің телефоны үнсіз.

Мен бір сағатқа қоңырау шаламын, екіге қоңырау шаламын - мен қазірдің өзінде жалықтым.

Мен құбырдағы контактілерді айналдыра бастаймын:

Мынау жұмыста, бірі тұрмыста, үшіншісі анау-мынау.

Төртінші көтере алады және көтереді, егер жоқ болса ше?

Неліктен тағдырды азғыру?

Суды лайландыр.

Айтыңызшы, бұл қазір мен туралы емес,

Сенің кенттерің, ағаларың, достарың бар шығар.

Таңертеңгі алтыда көпті шақырасың, «Кел» дейсің.

Жай чат.

Үш, екі, бір... білмейсің бе?

Бақытымызға орай, дәптер, қалам, орындық, фонарь бар.

Жаңбыр үнсіз дерлік жауады, өкінішті, бірақ көтерілмейді.

Қағазда қанша жол болса, соғұрлым ой көп.

Тамшылардың дымқылынан әріптер, ал мен өмірден гүрілдегендей.

Бұлай жарылуы үшін мені кім шақыруы керек?

Әне, теріге дымқыл болсын, келіп сөйлесті.

Отырды, ұйқышыл басымен барлығын сұрыптады,

Мен қандай адаммын деп ойладым.

Мұнда көмектесетін ештеңе жоқ

Ал түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр

Мұнда көмектесетін ештеңе жоқ

Ал түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр жауып тұр

Түні бойы жаңбыр