Венок - Нигатив

Голосила, причитала, плакала

В путь последний проводила Якова

В канун поминок да застолья знатного

С перебранкой, пьянкой да дракой

Голосила, причитала, плакала

В грудь себя била и в обмороки падала

Носом шмурыгала, платочек жмакала

Горе оно ж такое — у всех одинаково

То верещала шёпотом, то закричит в голос:

«Как он красив-то был, когда молод и холост

Ой, бабаньки, какой умный да какой добрый

Знакомились, на нём куртка с дырками, шапка бобр

Всё хлопотала на ним, холила, лелеяла

Всё прощала, принимала любую затею его

Оберегала, да бабскую гнула-то спину

Господя, на кого ж ты меня покинул.»

Жена молчит, теперь племянники тут как тут

Ревут две, три, потом пять минут

Слёз пруди пруд, вспоминают детство

Все средства прут, коль дело до наследства

Эти затихли, соседка подхватила

Завыла, забылась, чуть не перехвалила

Упомянула вскользь, так сказать, не о чём

Что оставил не поделённым общий он балкон

Все поочередно потом по обычаю

Соревновались склокой той в косноязычии

Принесли табличку, лопаты для земли

Повздыхали, да умчали хавать борщ, пирожки

Голосила, причитала, плакала

В путь последний проводила Якова

В канун поминок да застолья знатного

С перебранкой, пьянкой да дракой

Голосила, причитала, плакала

В грудь себя била и в обмороки падала

Носом шмурыгала, платочек жмакала

Горе оно ж такое — у всех одинаково

Красив?

Да простая рязанская морда

Красив, как грязи ком или, скажем, оглобля

В школе отмучился на тройки, правда на твёрдые

Чего нам тут сказать, зато реально добрым был

С ухмылкою топил щенков и котят Таненых

Ей да сыну старшому ремнём проводя воспитание

И не сдержался, престарелую сгубил маменьку,

А что поделать?

Нужна была квартира в Марьино

Любви не было пламенной, — здесь вопрос

Даже если не считаем мы жены трижды сломанный нос

Не тебе домино, не охоты с мужиками

Сварливая баба скажет, всякий хуже цунами

Две работы неё ради, шабаш по выходным

Мужик из крови и плоти превратился в дым

Дома не пил, лишь тайком от неё за баками

Инфаркт там и разбил, да уложил рядом с собаками

Голосила, причитала, плакала

В путь последний проводила Якова

В канун поминок да застолья знатного

С перебранкой, пьянкой да дракой

Голосила, причитала, плакала

В грудь себя била и в обмороки падала

Носом шмурыгала, платочек жмакала

Горе оно ж такое — у всех одинаково

Есть ли дно у пропасти, куда мы падаем?

Ядро ли там земное, ворота ли адовы?

Заповеди где найти, чтобы нас оправдывать?

Не осталось ни добра, ни любви, ни правды ведь

Нет ни мест уже святых, ни людей

Чувств ярких не найти, да ярких идей

Лицемерим, лжём, крадём, тому и рады мы

Ибо нету дна у пропасти, куда мы падаем

Дауыс берді, жоқтады, жылады

Оны жолда соңғы болып Яков ертіп келді

Ояну мен асыл мереке қарсаңында

Күйзеліспен, ішімдікпен және ұрыспен

Дауыс берді, жоқтады, жылады

Ол өзін кеудесіне ұрып, есінен танып қалды

Мұрнынан иіскеді, орамалын шайнады

Қасіретті - бәрі бірдей

Енді ол сыбырлап айқайлады, содан кейін ол қатты айғайлайды:

«Ол жас және бойдақ кезінде қандай әдемі еді

О, ханымдар, қандай ақылды және мейірімді

Таныстық, үстінде тесігі бар күртеше, құндыз қалпақ

Ол онымен айналысты, қастерлейтін, еркелететін

Барлығын кешіру, оның әрбір ісін қабылдау

Қорғады, бірақ әйел арқасын бүгіп қалды

Раббым, мені кімге қалдырдың.

Әйелі үндемейді, қазір жиендері сол жерде

Екі, үш, содан кейін бес минут

Көз жасы бір тиын, балалық шақты еске ал

Мұраға келгенде барлық құралдар қолданылады

Бұлар үнсіз қалды, көршісі көтерді

Айқайлады, ұмытты, мақтады

Мен, былайша айтқанда, ештеңені айтып өттім

Бөлінбеген ортақ балконнан не қалдырды

Барлығы ретімен, содан кейін әдет бойынша

Тіл байлап анау даумен жарысты

Олар жерге белгі, күректер әкелді

Олар күрсініп, борщ, пирогтарды жеуге асыға жөнелді

Дауыс берді, жоқтады, жылады

Оны жолда соңғы болып Яков ертіп келді

Ояну мен асыл мереке қарсаңында

Күйзеліспен, ішімдікпен және ұрыспен

Дауыс берді, жоқтады, жылады

Ол өзін кеудесіне ұрып, есінен танып қалды

Мұрнынан иіскеді, орамалын шайнады

Қасіретті - бәрі бірдей

Әдемі?

Иә, қарапайым Рязань тұмсығы

Әдемі, бір кесек кір немесе айталық, білік сияқты

Мектепте ол қатты болса да, үш есе шаршады

Бұл жерде не айтуға болады, бірақ ол шынымен мейірімді болды

Ол күлімсіреп, Таненыхтың күшіктері мен котяттарын суға батырды

Үлкен ұлы екеуі белбеулі білім алуда

Ол өзін ұстай алмай, қарт ананы құртты,

Ал не істеу керек?

Марьинодан пәтер керек болды

Махаббат отты емес еді – мәселе осында

Әйелінің сынған мұрнын үш рет санамасақ та

Сізге домино жоқ, ерлермен аң аулау жоқ

Қаһарлы әйел: «Барлығы цунамиден де жаман» дейді

Оған екі жұмыс, демалыс күні

Қан мен еттен шыққан адам түтінге айналды

Мен үйде ішкен жоқпын, тек танктердің артында жасырын түрде

Сол жерде жүрегім ауырып, иттердің қасына жатқыздым

Дауыс берді, жоқтады, жылады

Оны жолда соңғы болып Яков ертіп келді

Ояну мен асыл мереке қарсаңында

Күйзеліспен, ішімдікпен және ұрыспен

Дауыс берді, жоқтады, жылады

Ол өзін кеудесіне ұрып, есінен танып қалды

Мұрнынан иіскеді, орамалын шайнады

Қасіретті - бәрі бірдей

Біз құлаған шыңыраудың түбі бар ма?

Жердің өзегі ме, тозақтың есігі ме?

Бізді ақтайтын өсиеттерді қайдан таба аламыз?

Жақсылық та, махаббат та, шындық та жоқ

Қасиетті жерлер де, адамдар да жоқ

Жарқын сезімді емес, жарқын идеяларды таба алмайсыз

Біз екіжүздіміз, өтірік айтамыз, ұрлаймыз, соған қуанамыз

Өйткені біз құлайтын тұңғиықтың түбі жоқ