Снег и ночь - Нигатив

Корабль уплывает вдаль, качаясь на волнах

Февраль накинул шаль, что в странников вселяет страх,

Но ей не жаль и нет упрёка в молодых глазах

Был сделан выбор и он тихо хныкал в свёртке на руках

Она пристально смотрела вслед окаменев

И неистово летел снег, и пока никем была изгнана сюда

Никак ползти наверх

Не понимала — вьюга остатки света разгоняла

Такой утёс едва покинешь ты без слёз

Тропинка всё струилась сквозь камни, то в бок, то под откос

Она вставала, падала, ревела не шутя

Оберегала курткой прикрывая бледное дитя

Позади глухой мощный рокот в море

Впереди холодное голое плоскогорье

Куда идти?

Ночь молчалива, как могила

И придвинув девочку к груди, засеменила к ложбинам

Чернота испещрённая белыми точками

Железный холод поглощал остатки одиночества

Заледенили ноздри, тускло блестели звёзды

Яростный ветер бросал гроздьями снег в воздух

Ног не слышно, руки живы локтя выше,

Но ей важно слышать то, что в тёплом свёртке ещё кто-то дышит

Тут не до излишеств — не уют нужен, затишек

Старый дуб склонившись в непогоду подарил им нишу

Конец близится, он неминуем, сколько не отсрочь

Снимает куртку без раздумий, чтобы свёрток обволочь

И к ней жмётся голая: «Тебе так теплее, дочь?»

И окутал полностью снег и ночь, снег и ночь

Будильник зазвенел, сперва вполсилы, затем надрывно

И гудки его порывами струились

Её тошнило, тело сотрясала дрожь

С отвращением схватила телефон, словно это нож

«Аллё.

Да здравствуйте, это Михеева

Я к вам записана была на аборт на девять,

Но я не приду, извините, до свиданья.»

Улыбнулась, гладила живот, словно там тайна

Снег и ночь, снег и ночь

В закоулках души твоей чувствуешь, слышишь

Сын и дочь, сын и дочь

Всё зовут тебя те, коих счёл ты лишними

Снег и ночь, снег и ночь

Снег и ночь, снег и ночь

В закоулках души твоей чувствуешь, слышишь

Сын и дочь, сын и дочь

Всё зовут тебя те, коих счёл ты лишними

Снег и ночь, снег и ночь

Кеме толқынмен теңселіп кетіп барады

Ақпан бөтендерге үрей тудыратын орамал киіп,

Бірақ ол өкінбейді және оның жас көздерінде ешқандай қорлық жоқ

Таңдау жасалып, қолындағы буманың ішінде ақырын ғана ыңылдады

Ол тастай қарады

Ал қар қатты ұшты, әзірге мұнда ешкім қуылған жоқ

Жоғары көтерілуге ​​болмайды

Мен түсінбедім - боран әлемнің қалған бөлігін таратты

Мұндай жардан көз жасынсыз кете алмайсыз

Соқпақ тастардың арасынан енді бүйірге, сосын еңіспен ағып жатты

Ол тұрды, құлады, қалжыңдамай айқайлады

Бозарған баланы жабатын курткамен қорғалған

Саңыраудың артында теңіздегі күшті гүріл

Алда суық жалаңаш үстірт

Қайда бару керек?

Түн бейіттей үнсіз

Ал қызды кеудесіне итеріп, ойпаңға дейін ұсақтады

Ақ нүктелері бар қара нүкте

Темір суық жалғыздықтың қалдықтарын жұтып қойды

Танауы қатып, жұлдыздар күңгірттенді

Қаһарлы жел қардың шоқтарын аспанға ұшырды

Аяқ естілмейді, қолдар шынтақтан жоғары,

Бірақ ол үшін басқа біреудің жылы байламмен дем алғанын есту маңызды

Бұрымдарға орын жоқ - жайлылық қажет емес, тыныштық

Қолайсыз ауа-райында иілген кәрі емен оларға тауашаны берді

Ақырзаман таяп қалды, қанша кешіктірсең де болмай қоймайды

Ол байламды орау үшін ойланбастан күртешесін шешеді

Ал жалаңаш әйел оған жақындап: - Қызым, жылысың ба?

Қар мен түнді, қар мен түнді толығымен орап алды

Қоңырау соқты, әуелі іштей, кейін истерикамен

Оның сигналдары екпінді ағылды

Ол ауырып қалды, денесі дірілдеп кетті

Ол телефонды пышақ сұққандай жиіркенішпен қолына алды

Сәлеметсіз бе.

Сәлем, бұл Михеева

Мен сенімен тоғызда түсік жасатуға тапсырыс бердім,

Бірақ мен келмеймін, кешіріңіз, сау болыңыз».

Бір сыр бар дегендей, жымиды, ішін сипады

Қар мен түн, қар мен түн

Жаныңыздың артқы көшелерінде сіз сезінесіз, естисіз

Ұлы мен қызы, ұлы мен қызы

Сіз артық санағандардың бәрі сізге қоңырау шалып жатыр

Қар мен түн, қар мен түн

Қар мен түн, қар мен түн

Жаныңыздың артқы көшелерінде сіз сезінесіз, естисіз

Ұлы мен қызы, ұлы мен қызы

Сіз артық санағандардың бәрі сізге қоңырау шалып жатыр

Қар мен түн, қар мен түн