Осень - Нигатив

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросив

И мы не ходим больше в гости

Может оттого, что стали ночи дольше

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросив,

А нам все также снится солнце

Теперь наш дом — наш остров

Она спросила как, я ответил — пешком

Она спросила что, я ответил — розы

Она спросила когда, я ответил — потом

И по щекам у нее катились слезы

Я даже в комнате без окон чувствовал вздох

Осени на выдохе, я ждал первую метель,

А может слезы, это вовсе не слезы,

А ручьи дождей, а щеки — это тротуары Бродвея

Говорят, это пора в Нью-Йорке яд для душ,

А люди сгустки грусти в отражениях луж

Медленно таят лучи, не нужно слов

Слушай музыку ветра в листьях и молчи

Гитара строит из подъездов минорный лад

Не забудь перевести часы назад

60 минут сна, как знать, может нам

Приснится вишня или весна, а пока

Ее имя гимном уходящих вагонов звучит на вокзалах

Она спросила как ты, я ответил — устал

Кофе разгонит кровь, лужи размочат кроссы

Она спросила что это, я ответил — осень

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросил

И мы не ходим больше в гости

Может оттого, что стали ночи дольше

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросил,

А нам все также снится солнце

Теперь наш дом — наш остров

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросив

И мы не ходим больше в гости

Может оттого, что стали ночи дольше

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросив,

А нам все также снится солнце

Теперь наш дом — наш остров

Цветами распустились зонты, улицы пусты

Ощетинились псы под мостами, город простыл

Время застыло, секунды не мерят часы

Не верит дождя слезам тротуар настырный

Небо черней моих мыслей, чернил в письмах

Его доверенный посыльный ветер — в дверь стучится

Серые лица ниц опущены сплошь

Ставни закрыты, будто таится в них ложь

Терафлю вместо чая и кофе пью

Сплю.

Не серчай друг, если я вдруг груб

Не отвечаю на звонки, без причин злюсь

Я очень занят, вникай в звуки водосточных труб

Моя подруга пледом ярким укрыла лавки в парке

Помыла асфальт и крыши — ты ее прости

Она лишь гость, бесследно исчезнет под белым снегом

Что ж ты стала бледной?

Брось.

Осень, не грусти

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросив

И мы не ходим больше в гости

Может оттого, что стали ночи дольше

Не было печали, просто наступила осень

Город с листьев желтых сбросив,

А нам все также снится солнце

Теперь наш дом — наш остров

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Сары жапырақтары түсіп жатқан қала

Ал біз енді бармаймыз

Түндер ұзарып кеткендіктен болар

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Сары жапырақтардан қаланы тастап,

Ал біз әлі күнге дейін күнді армандаймыз

Енді біздің үй – біздің арал

Ол қалай сұрады, мен жауап бердім - жаяу

Ол не сұрады, мен жауап бердім - раушан гүлдері

Ол қашан сұрады, мен жауап бердім - кейінірек

Ал оның көзінен жас ағып кетті

Мен тіпті терезесіз бөлмеде бір күрсіндім

Дем шығаруда күз, мен бірінші қарлы боранды күттім,

Немесе көз жасы, бұл көз жас емес,

Жаңбырдың ағындары мен щектері - Бродвейдің тротуарлары

Олар Нью-Йоркте уақыт келді, жанға уытты дейді

Ал адамдар шалшық шағылыстарындағы мұңның ұйығандары

Сәулелер баяу ериді, сөздің қажеті жоқ

Жапырақтардағы желдің әуенін тыңдап, үндемеңіз

Гитара кіреберістерден шағын шкала жасайды

Сағатты кері бұруды ұмытпаңыз

60 минуттық ұйқы, кім білсін, біз де шығармыз

Арманда шие немесе көктем, бірақ қазір

Оның есімі теміржол вокзалдарында шығатын вагондардың әнұраны

Ол сенің қалайсың деп сұрады, мен жауап бердім - шаршадым

Кофе қанды таратады, шалшықтар кресттерді сіңіреді

Ол бұл не екенін сұрады, мен жауап бердім - күз

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Қала сары жапырақтардан құлады

Ал біз енді бармаймыз

Түндер ұзарып кеткендіктен болар

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Сары жапырақтардан қаланы тастады,

Ал біз әлі күнге дейін күнді армандаймыз

Енді біздің үй – біздің арал

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Сары жапырақтары түсіп жатқан қала

Ал біз енді бармаймыз

Түндер ұзарып кеткендіктен болар

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Сары жапырақтардан қаланы тастап,

Ал біз әлі күнге дейін күнді армандаймыз

Енді біздің үй – біздің арал

Қолшатырлар гүлдеді, көшелер бос

Көпірлердің астында иттер қылшық етті, қала суық тиді

Уақыт қатып қалды, секундтар сағатты өлшемейді

Жаңбырдың жыртылатынына сенбейді

Ойымнан қара аспан, Әріптерге сия

Оның сенімді хабаршы желі есікті қағып тұр

Сұр жүздері төмен

Ішінде өтірік бар сияқты, жапқыштар жабық

Мен шай мен кофенің орнына Theraflu ішемін

Мен ұйықтаймын.

Ашуланба дос, кенет дөрекі болсам

Қоңырауларға жауап бермеймін, себепсіз ашуланамын

Мен өте бос емеспін, су төгетін құбырлардың дыбысын тыңдаңыз

Досым саябақтағы орындықтарды жарқыраған көрпемен жапты

Асфальт пен шатырды жудым - оны кешіріңіз

Ол жай ғана қонақ, аппақ қар астында із-түзсіз жоғалып кетеді

Неге бозарып кеттің?

Оны тастаңыз.

Күз, мұңайма

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Сары жапырақтары түсіп жатқан қала

Ал біз енді бармаймыз

Түндер ұзарып кеткендіктен болар

Ешқандай мұң жоқ, күз келді

Сары жапырақтардан қаланы тастап,

Ал біз әлі күнге дейін күнді армандаймыз

Енді біздің үй – біздің арал