Прощальное письмо - Nautilus Pompilius

Когда умолкнут все песни,

Которых я не знаю

В терпком воздухе крикнет

Последний мой бумажный пароход:

«Гуд-бай Америка – о,

Где я не был никогда,

Прощай навсегда,

Возьми банджо сыграй мне на прощанье!»

Мне стали слишком малы

Твои тертые джинсы.

Нас так долго учили

Любить твои запретные плоды.

Гуд-бай Америка – о,

Где я не буду никогда.

Услышу ли песню,

Которую запомню навсегда?

Барлық әндер үнсіз қалғанда

мен білмеймін

Тартта ауа айқайлайды

Менің соңғы қағаз қайығым:

Қош бол Америка - о

Мен ешқашан болмаған жерде

Мәңгілікке қош бол,

Банджоны алып, менімен қоштасып ойнаңыз!»

Мен тым кішкентай болып қалдым

Сіздің тозған джинсы.

Бізді көптен бері үйретті

Тыйым салынған жемістеріңізді жақсы көру.

Қош бол Америка - о

Мен ешқашан болмайтын жерде.

Ән тыңдаймын ба

Қайсысын мәңгі есте сақтаймын?