Она ждёт любви - Nautilus Pompilius

Она ждет любви с востока и запада,

Она ждет любви с юга и севера.

Любовь — это газ из цвета и запаха

И мир, как листва, опадает с дерева.

Она зажигает спичку от спички,

Она не знает, как это опасно.

Она раздувает огонь по привычке,

Хотя всем ясно — пламя погасло.

Припев:

Люди идут с молоком и сыром.

Несчастные люди, довольные миром.

Люди идут с простоквашей и хлебом.

Несчастные люди, забытые небом.

Проигрыш.

Она так пьяна от этого воздуха,

Она влюблена в расческу и зеркало.

В груди ее голубь незнающий отдыха,

В глазах ее звезды за тайною дверкою.

Ни вор, ни дурак ее не обидят,

Вещей золотых она не скрывает.

Она так стара, для тех кто не видит,

Она одинока, для тех кто не знает.

Припев:

Люди идут с молоком и сыром.

Несчастные люди, довольные миром.

Люди идут с простоквашей и хлебом.

Несчастные люди, забытые небом.

Ол шығыс пен батыстың махаббатын күтеді

Ол оңтүстік пен солтүстіктен махаббат күтеді.

Махаббат - бұл түс пен иіс газы

Ал әлем жапырақтар сияқты ағаштан түседі.

Ол сіріңкеден сіріңке тұтатады,

Ол оның қаншалықты қауіпті екенін білмейді.

Ол әдеттен тыс отты үрлейді

Барлығына түсінікті болғанымен - жалын сөнді.

Хор:

Адамдар сүт пен ірімшікпен жүреді.

Бақытсыз адамдар, әлемге риза.

Жұрт сүзілген сүт пен нанмен жүреді.

Аспан ұмытқан бақытсыз адамдар.

Жеңілу.

Ол осы эфирге өте мас

Ол тарақ пен айнаға ғашық.

Кеудесінде тыныштықты білмейтін көгершін бар,

Құпия есіктің ар жағындағы жұлдыздарының көзінде.

Оны ұры да, ақымақ та ренжітпейді.

Ол алтын заттарды жасырмайды.

Ол сондай қартайған, көрмейтіндер үшін,

Ол жалғыз, білмейтіндер үшін.

Хор:

Адамдар сүт пен ірімшікпен жүреді.

Бақытсыз адамдар, әлемге риза.

Жұрт сүзілген сүт пен нанмен жүреді.

Аспан ұмытқан бақытсыз адамдар.