Красные листья - Nautilus Pompilius

Мой город был и велик, и смел, но однажды сошел с ума,

И сойдя с ума он придумал чуму, но не знал, что это ЧУМА!

Мой город устал от погонь и петлиц;

он молился и пел всю весну,

А ближе к осени вызвал убийц, чтоб убийцы убили войну!

Убийцы сначала убили войну и всех, кто носил мундир,

И впервые в постель ложились одну: солдат и его командир!

И затем они устремились на тех, кто ковал смертельный металл,

На тех кто сеял солдатский хлеб и на тех, кто его собирал.

Красные листья падают вниз и их заметет снег.

Красные листья падают вниз и их заметет снег.

Проигрыш.

И когда убийцы остались одни

В середине кровавого круга,

Чтобы чем-то заполнить тоскливые дни —

Они начали резать друг-друга!

И последний, подумав, что бог еще там,

Переполнил телами траншею,

И по лестнице тел пополз к небесам,

Но упал и свернул себе шею.

Мой город стоял всем смертям назло, и стоял бы еще целый век,

Но против зла, город выдумал зло и саваном стал ему снег.

Возможно, что солнце взойдет еще раз и растопит над городом льды,

Но я боюсь представить себе цвет этой алой воды!

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег…

Менің қалам керемет және батыл болды, бірақ бір күні ол ессіз болды,

Ал жынды болып, ол оба ойлап тапты, бірақ оның ОБА екенін білмеді!

Менің қалам қуу мен түймені ілуден шаршады;

ол көктем бойы дұға етті және ән айтты,

Күзге жақындаған сайын ол өлтірушілерді шақырды, сондықтан өлтірушілер соғысты өлтіреді!

Кісі өлтірушілер алдымен соғысты және форма кигендердің бәрін өлтірді,

Алғаш рет олар жалғыз ұйықтады: солдат пен оның командирі!

Содан кейін олар өлімге әкелетін металды соққандарға жүгірді,

Солдат нанын еккендерге де, тергендерге де.

Қызыл жапырақтар түсіп, қар оларды сыпырды.

Қызыл жапырақтар түсіп, қар оларды сыпырды.

Жеңілу.

Ал өлтірушілер жалғыз қалғанда

Қанды шеңбердің ортасында

Көңілсіз күндерді толтыратын нәрсе -

Олар бір-бірін кесіп бастады!

Ал соңғысы, Құдай әлі бар деп ойлап,

Траншеяны денелермен толтырды

Денелердің баспалдақтарымен көкке көтерілді,

Бірақ ол құлап, мойнын сындырып алды.

Менің қалам барлық өлімге қарамастан тұрды және тағы бір ғасыр бойы тұрар еді,

Бірақ зұлымдыққа қарсы қала зұлымдықты ойлап тапты және қар оның кебініне айналды.

Күн қайтадан шығып, қала үстіндегі мұзды ерітуі мүмкін,

Бірақ мен бұл қызыл судың түсін елестетуден қорқамын!

Қызыл жапырақтар құлап, қармен жабылады.

Қызыл жапырақтар құлап, қармен жабылады.

Қызыл жапырақтар құлап, қармен жабылады.

Қызыл жапырақтар құлап, қармен жабылады.

Қызыл жапырақтар құлап, қармен жабылады.

Қызыл жапырақтар құлап, қармен жабылады.

Қызыл жапырақтар құлап, қармен жабылады ...