К Элоизе - Nautilus Pompilius

Голубые океаны, реки, полные твоей любви.

Я запомню навеки: ты обожала цветы.

Неизведанные страны, карты утонувших кораблей

Я оставлю на камне у могилы твоей.

Я дарил тебе розы, розы были из кошмарных снов,

Сны пропитаны дымом, а цветы мышьяком.

Даже злые собаки ночью не решались гавкать вслух,

Когда читал тебе книжки про косматых старух.

Пой, пой вместе со мной

Страшную сказку «Я буду с тобой».

Ты, я — вместе всегда

На желтой картинке с черной каймой.

И в руках моих сабля и в зубах моих нож,

Мы садимся в кораблик, отправляемся в путь.

Ну что ж, мой ангел!

Небо в серую полоску, как стеклянные глаза твои

Я закрою навечно, завяжу узелки.

Эти шелковые ленты, эта плюшевая борода.

Все будет мгновенно, ты умрешь навсегда.

Спи, спи, Элоиза моя,

Я буду надежно твой сон охранять.

Ты, я, радость усни.

В доме давно уж погасли огни.

Я спою тебе сказку о печальной любви,

О глухой королеве, о слепом короле,

Спи, мой ангел.

Көгілдір мұхиттар, махаббатыңа толы өзендер.

Мәңгі есімде қалады: сен гүлдерді жақсы көрдің.

Белгісіз елдер, суға батқан кемелердің карталары

Мен оны сенің қабіріңдегі тасқа қалдырамын.

Мен саған раушан гүлдерін бердім, раушандар түнгі армандардан,

Армандар түтінге, гүлдер мышьякқа толы.

Түнде ашулы иттер де дауыстап үруге батылы жетпеді,

Мен саған сыпырық кемпірлер туралы кітаптарды оқығанда.

Менімен бірге ән айт, ән айт

«Мен сенімен боламын» деген қорқынышты ертегі.

Сен, мен - әрқашан бірге

Қара жиегі бар сары суретте.

Қолымда қылыш, тісімде пышақ,

Біз қайыққа отырып, жолға шықтық.

Жарайды, періштем!

Аспан сұр жолақты, шыны көздерің сияқты

Мен мәңгілікке жабамын, түйін түйемін.

Анау жібек ленталар, анау жұмсақ сақал.

Бәрі бірден болады, мәңгілік өлесің.

Ұйықта, ұйықта, менің Элоизам,

Мен сіздің ұйқыңызды сенімді түрде қорғаймын.

Сен, мен, рахат ұйықта.

Үйдің шамдары әлдеқашан сөніп қалған.

Мен саған мұңды махаббат туралы ертегіні айтамын,

Саңырау патшайым туралы, соқыр патша туралы,

Ұйықташы періштем.