Идиллия - Nautilus Pompilius

У нас все спокойно,

У нас всегда все спокойно.

Люди отдыхают, стирают и чистят,

Но везде слышен прозрачный стук.

Проигрыш.

Застыли женщины, под углом впившись в лейки

И дворник, так ловко зацепил мусор,

Но везде слышен прозрачный стук.

И хотя нет ощущенья, что все здесь предрешено,

Но этот звук меня вгоняет в землю уже давно — но.

Проигрыш.

И немые отцы учат жизни глухих детей

И управдом вышел, чтобы погреться на солнце,

Но везде слышен прозрачный стук.

Проигрыш.

И все здесь так ловко, у нас всегда все так ловко

И все здесь так споро, и все здесь так быстро,

Но везде слышен прозрачный стук.

Этот звук меня вгоняет в землю уже давно,

Это время стучит нам в темя костяшками домино.

Бәріміз тынышпыз

Бізде әрқашан бәрі тыныш.

Адамдар демалады, жуылады, тазаланады,

Бірақ барлық жерде мөлдір қағу естіледі.

Жеңілу.

Әйелдер су құятын ыдыстарға бұрышпен жабысып, қатып қалды

Ал қоқысқа епті сыпырушы,

Бірақ барлық жерде мөлдір қағу естіледі.

Мұнда бәрі алдын ала анықталған деген сезім болмаса да,

Бірақ бұл дыбыс мені ұзақ уақыт бойы жерге түсірді - бірақ.

Жеңілу.

Ал саңырау балалардың өмірін мылқау әкелер үйретеді

Үй меңгерушісі күнге қыздырынуға шықты,

Бірақ барлық жерде мөлдір қағу естіледі.

Жеңілу.

Ал мұнда бәрі соншалықты епті, бәрі бізде әрқашан өте епті

Мұнда бәрі өте жылдам, ал мұнда бәрі өте жылдам,

Бірақ барлық жерде мөлдір қағу естіледі.

Бұл дыбыс мені ұзақ уақыт бойы жерге түсірді,

Бұл жолы доминомен басымыздың тәжін қағып тұр.