Чистый бес - Nautilus Pompilius

Из тени, из каменной ночи

Явился, под вежливый стук.

Медленно, но без сомнений,

Очертил на полу белый круг

И, без лишних приготовлений,

Начал танец бесчисленных рук,

Где в каждом безумном движенье

Рождался неведомый звук —

«Не покидай меня!»

Не слова, не смеха, не крика.

Я впадал то в восторг, то в испуг.

Без плача, без вздоха, без шума,

Входил он в начертанный круг

И, как в шелк, обернув меня в трепет,

И вдруг, показав мне глаза,

Осыпал меня теплым пеплом

И вышел в просторную дверь.

Не покидай меня,

Даже если ты чистый бес!

Или бери с собой,

Или останься здесь.

Не покидай меня!

В распахнутых окнах под ветром

Метались ночные жуки.

И тяжесть их кованных крыльев

Тянуло меня за собой.

И я звал без надежды, без страха,

Но голос звучал, как чужой.

Я кричал словно черная птица

В одеждах покрытых золой.

Не покидай меня,

Даже если ты чистый бес!

Или бери с собой,

Или останься здесь.

Не покидай меня!

Көлеңкеден, тас түннен

Сыпайы қағу астында пайда болды.

Баяу, бірақ күмәнсіз

Еденде ақ шеңберді белгіледі

Ал, көп созбай,

Сансыз қолдың биін бастады

Әрбір ақылсыз қозғалыста қайда

Белгісіз дыбыс пайда болды -

«Мені қалдырма!»

Сөз де емес, күлу де, жылау да емес.

Мен экстазға түстім, содан кейін қорқып кеттім.

Жылау жоқ, тыныс жоқ, шу жоқ,

Ол жазылған шеңберге кірді

Жібектей, мені таң қалдырды,

Кенет маған көздерін көрсетіп,

Мені жылы күлмен жаудырды

Және ол кең есіктен шықты.

Мені қалдырма,

Таза жын болсаң да!

Немесе оны өзіңізбен бірге алыңыз

Немесе осында қал.

Мені қалдырма!

Желде ашық терезелерде

Түнгі қоңыздар ұшып кетті.

Ал соғылған қанаттарының салмағы

Бұл мені өзіне тартты.

Мен үмітсіз, қорықпай қоңырау шалдым,

Бірақ дауыс біреудікі сияқты шықты.

Қара құстай айқайладым

Күлмен жабылған киіммен.

Мені қалдырма,

Таза жын болсаң да!

Немесе оны өзіңізбен бірге алыңыз

Немесе осында қал.

Мені қалдырма!