Белая стена - Nautilus Pompilius

Я стою у окна, я смотрю за окно,

Я считаю шаги,

Ещё вчера я видел дома на другом берегу

Неподвижной реки.

Но опустился туман, больше нет ничего,

Не видно ничего, не видно и нет огней.

Я стою с тобой перед белой стеной,

Мы стоим одни,

Белая стена смотри не смотри,

И пой ей песню не пой.

Она не расскажет тебе

Того, что будет со мной.

И что же, что же приключится

С тобой и со мной.

Я закрою глаза рукой,

Чтобы память вернула мне,

Вернула хотя бы во сне

Воду в реке, дома за рекой.

Мы стоим перед белой стеной,

Стоим перед белой стеной.

Стоим перед белой стеной.

Я открываю окно, я впускаю туман,

Я шепчу имена,

Одну звали Лето другую Осень,

А третью бесспорно Весна.

Но они вошли в туман и не вышли назад,

Попробуй, попробуй их догони.

Мы стоим с тобой перед белой стеной,

Перед белой стеной одни,

Белая стена, кричи не кричи,

И бей кулаками не бей.

Она не расскажет тебе

Того, что есть там, за ней.

И есть ли, есть ли хоть что-то,

Хоть что-то за ней.

Я закрою глаза рукой,

Чтобы память вернула мне,

Вернула хотя бы во сне

Воду в реке, дома за рекой.

Но ты остаешься со мной,

Белая перед белой стеной,

Ты остаешься со мной.

Я стою у окна, я смотрю за окно,

Я считаю шаги.

Я стою с тобой перед белой стеной,

Мы стоим одни.

Мен терезеде тұрмын, терезеге қараймын,

Мен қадамдарды санаймын

Кеше ғана арғы беттегі үйлерді көрдім

Жылжымайтын өзен.

Бірақ тұман түсті, басқа ештеңе жоқ,

Сіз ештеңе көрмейсіз, сіз көре алмайсыз және жарықтар да жоқ.

Мен сенімен бірге ақ қабырға алдында тұрмын,

Біз жалғыз тұрамыз

Қабырғаның ақ түрі көрінбейді

Және оған ән айтпа.

Ол саған айтпайды

Маған не болады.

Ал не, не болады

Сізбен және менімен.

Қолыммен көзімді жұмамын,

Есімді қайтару үшін

Кем дегенде түсінде оралды

Өзендегі су, өзеннің арғы жағындағы үйлер.

Ақ қабырғаның алдында тұрмыз,

Біз ақ қабырғаның алдында тұрмыз.

Біз ақ қабырғаның алдында тұрмыз.

Терезені ашамын, тұманға жол беремін

Мен есімдерді сыбырлаймын

Біреуі Жаз, екіншісі Күз деп аталды,

Үшіншісі, сөзсіз, көктем.

Бірақ олар тұманға кіріп, қайтып оралмады,

Тырысыңыз, оларды қуып жетуге тырысыңыз.

Біз сенімен бірге ақ қабырға алдында тұрмыз,

Ақ қабырға алдында жалғыз

Ақ қабырға, айқайлама,

Ал жұдырықпен ұрма.

Ол саған айтпайды

Оның артында не бар.

Ал бар ма, бірдеңе бар ма,

Кем дегенде оның артында бір нәрсе.

Қолыммен көзімді жұмамын,

Есімді қайтару үшін

Кем дегенде түсінде оралды

Өзендегі су, өзеннің арғы жағындағы үйлер.

Бірақ сен менімен бірге бол

Ақ қабырға алдында ақ

Сен менімен қал.

Мен терезеде тұрмын, терезеге қараймын,

Мен қадамдарды санаймын.

Мен сенімен бірге ақ қабырға алдында тұрмын,

Біз жалғыз тұрамыз.