Бедная птица - Nautilus Pompilius

Я не помню, как звали этот маленький город,

Я не помню, в каком это было столетьи,

Но я взял тебя в руки, как бедную птицу,

Которую ранили глупые дети.

Я нашептывал сказки про далекие страны,

Я хотел тебе сделать хоть немного приятно.

Я тебе обещал, что вернусь через месяц,

Хоть я знал, что уже не приеду обратно.

Как мы делаем бoльно тем, кому дарим небо.

И за сладкие речи нам придется стыдиться.

И в груди моей клетка, а в ней вместо сердца,

Бьется крылья ломая, эта бедная птица.

Я пил сладкие вина, чтобы смыть эту горечь.

Забывал все, что было, начинал все сначала.

Но на мягких постелях не узнал я покоя,

Потому что во сне эта птица кричала.

В странном месте, где тени снова встретят друг друга,

После долгой дороги, после жизни постылой.

Одного попрошу я у доброго Бога,

Чтобы бедная птица меня бы простила.

Как мы делаем бoльно тем, кому дарим небо.

И за сладкие речи нам придется стыдиться.

И в груди моей клетка, а в ней вместо сердца,

Бьется крылья ломая, эта бедная птица.

Бұл кішкентай қаланың аты есімде жоқ

Қай ғасыр екені есімде жоқ

Бірақ мен сені бейшара құстай құшағыма алдым

Ақымақ балалар кімге зиянын тигізді.

Мен алыс елдер туралы ертегілерді сыбырладым,

Мен сені аздап қуантқым келді.

Мен саған бір айдан кейін қайтамын деп уәде бердім,

Мен қайтып келмейтінімді білсем де.

Біз жұмақ берген адамдарды қалай ренжітеміз.

Ал тәтті сөздер үшін ұятқа қалуымыз керек.

Кеудемде тор бар, ішінде жүрек орнына,

Қанаттарын сындырып, бұл бейшара құс.

Осы ащылықты жуу үшін тәтті шараптарды іштім.

Мен барлығын ұмыттым, мен бәрін қайта бастадым.

Бірақ жұмсақ төсектерде мен тыныштықты білмедім,

Өйткені түсінде бұл құс айғайлады.

Көлеңкелер қайта тоғысқан жат жерде

Ұзақ сапардан, жеккөрінішті өмірден кейін.

Қайырымды Тәңірден бір нәрсе сұраймын,

Бейшара құс мені кешірсін деп.

Біз жұмақ берген адамдарды қалай ренжітеміз.

Ал тәтті сөздер үшін ұятқа қалуымыз керек.

Кеудемде тор бар, ішінде жүрек орнына,

Қанаттарын сындырып, бұл бейшара құс.