Немножечко тепла - Наталья Могилевская

Она верит ветрам и цвету воды,

Она знает меру обид и вражды,

Она знает цену молчаний, обманов и тяжких провин.

Она не хочет каждый вечер оставаться одна,

Она устала встречать рассветы возле окна,

Она не может жить на полушагах и в полулюбви.

Ей надо немножечко тепла!

Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла!

Ей надо немного нежных глаз и доброты!

И новый рассвет ворвется в ночь,

И только ты в силах ей помочь.

Ей надо немножечко любви!

И ты!

И вышивала на пяльцах, писала стихи,

И сосчитала по пальцам свои грехи,

И расплетала по нитям мудреный узор девичьей судьбы.

Она бродила часами и искала глаза,

Такие чтобы сами могли рассказать

О том, что ничего не нужно ей для того, чтобы полюбить.

Ол желге және судың түсіне сенеді

Ол реніш пен дұшпандық өлшемін біледі,

Ол үнсіздіктің, алдаудың және ауыр қателіктердің бағасын біледі.

Ол әр түнде жалғыз қалғысы келмейді,

Ол терезенің жанында күннің шығуын қарсы алудан шаршады,

Ол жарты қадаммен, жарты махаббатпен өмір сүре алмайды.

Оған жылу керек!

Ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла-ла!

Оған нәзік көздер мен мейірімділік керек!

Жаңа таң атқан түнде,

Және оған тек сен ғана көмектесе аласың.

Оған махаббат керек!

Сен де!

Ол құрсауға кесте тігіп, өлең жазды,

Оның күнәларын саусақтарымен санады,

Ал жіптердің бойында қыз тағдырының күрделі өрнегін ағытты.

Ол сағаттап кезіп, көзге қарады

Олар айта алатындай

Оған ғашық болу үшін ештеңе қажет емес екендігі туралы.