Домой, я отпустила любовь - Наталья Могилевская

Темные улицы, северо-запад,

Люди встречают рассветы, закаты.

В городе моем не бывает пусто.

Кончилась строчка — а песни и нету,

Сколько их будет — вопросов, ответов?

В городе моем не бывает грустно.

Домой вчера я отпустила любовь,

Суженый, мой ряженый.

Домой вчера я отпустила любовь.

Белая краска, пыльные окна,

Вся моя сказка — битые стекла.

Звук твоих шагов от меня все дальше.

Кончилась строчка — а песни и нету,

Жизненно важные не задеты.

Все уже прошло, все уже не важно.

Домой вчера я отпустила любовь,

Суженый, мой ряженый.

Домой вчера я отпустила любовь.

Домой вчера я отпустила любовь,

Суженый, мой ряженый.

Домой вчера я отпустила любовь.

Қараңғы көшелер, солтүстік-батыс

Адамдар күннің шығуын, батуды қарсы алады.

Менің қалам ешқашан бос емес.

Жол бітті - бірақ ән жоқ,

Олардың қаншасы болады – сұрақтар, жауаптар?

Менің қаламда мұң жоқ.

Кеше үйге мен махаббатты тастадым,

Құда түсті, анашым.

Кеше үйге мен махаббатты тастадым.

Ақ бояу, шаң басқан терезелер

Менің бүкіл ертегім сынған әйнек.

Сенің аяғыңның дыбысы меннен алыстап барады.

Жол бітті - бірақ ән жоқ,

Өмірлік заттар әсер етпейді.

Бәрі өтіп кетті, енді бәрі маңызды емес.

Кеше үйге мен махаббатты тастадым,

Құда түсті, анашым.

Кеше үйге мен махаббатты тастадым.

Кеше үйге мен махаббатты тастадым,

Құда түсті, анашым.

Кеше үйге мен махаббатты тастадым.