Под окном черёмуха колышется - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Под окном черемуха колышется,

Осыпая лепестки свои.

За рекой знакомый голос слышится,

Да поют всю ночку соловьи.

Ой, ты, песня, песня соловьиная,

До чего ж ты за душу берешь!

Ведь к любви ведет дорожка длинная:

Чуть отстал, и вовсе не дойдешь…

А дойдешь — от счастья не надышишься.

От признаний нежных, от любви,

Пусть тогда черемуха колышется,

И поют всю ночку соловьи.

Терезе астында тербеледі құс шиесі,

Жапырақтарын төгу.

Өзеннің арғы жағынан таныс дауыс естілді,

Иә, бұлбұлдар түні бойы сайрап тұрады.

О, сен, ән, бұлбұл ән,

Сіз жан үшін не алып жатырсыз!

Өйткені, ұзақ жол махаббатқа әкеледі:

Сәл артта қалдыңыз және сіз мүлде жете алмайсыз ...

Ал жеткенде бақыттан дем алмайсың.

Нәзік мойындаудан, махаббаттан,

Сол кезде құс шие тербелсін

Ал бұлбұлдар түні бойы ән салады.