Ой, калина, ой малина - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Ой, калина, ох, малина, речки тихая вода,

Ты скажи, скажи, калина: «Как попала ты сюда?»

Как-то раннею весною парень бравый прискакал,

Долго мною любовался, а потом с собой забрал.

Проигрыш.

Он хотел меня — калину посадить в своём саду.

Не довёз он — в землю бросил, думал, что я пропаду.

Проигрыш.

Я за землю ухватилась, стала на ноги свои.

Проигрыш.

Трактористы, комбайнеры, каждый день бывают тут,

Тонких веток не ломают цвет мой белый берегут.

Проигрыш.

Ты не дуй, голубчик ветер, не считай за сироту,

Я с землею, породнилась, вот по-прежнему цвету.

Проигрыш.

Ой, калина, ох, малина, не кручинься ты совсем,

Ты цвети, цвети, калина, ты цвети на радость всем!

Ты цвети, цвети, калина, ты цвети на радость всем!

О, калина, о, таңқурай, тыныш су өзендері,

Сіз айтасыз, айтасыз, Калина: «Мұнда қалай келдіңіз?»

Бірде ерте көктемде ержүрек жігіт шабады,

Ол мені ұзақ уақыт бойы сүйсіндірді, содан кейін мені өзімен бірге алып кетті.

Жеңілу.

Ол менің бақшасында калина отырғызуымды қалады.

Ол оны алмады - ол оны жерге лақтырды, ол мені жоғалып кетеді деп ойлады.

Жеңілу.

Мен жерді ұстадым, аяғыма тұрдым.

Жеңілу.

Тракторшылар, комбайншылар, күнде келеді,

Жіңішке бұтақтар ақ асылымның түсін бұзбайды.

Жеңілу.

Соқпа, жаным, өзіңді жетім санама,

Мен жермен біргемін, туыс болдым, міне, мен әлі гүлдеймін.

Жеңілу.

О, калина, о, таңқурай, мүлде бұрма,

Сіз гүлдейсіз, гүлдейсіз, калина, сіз бәрінің қуанышына гүлдейсіз!

Сіз гүлдейсіз, гүлдейсіз, калина, сіз бәрінің қуанышына гүлдейсіз!