Край ты мой заброшенный - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Край ты мой заброшенный, край ты мой пустырь.

То ли гость непрошеный, то ли поводырь.

Так сыграй тальяночка — малиновы меха,

Про тоску зелёную, да про жениха.

Так сыграй тальяночка — малиновы меха,

Про тоску зелёную, да про жениха.

Край ты мой заброшенный, вьюгой запорошенный.

Сосенки, да ёлочки, да степной пустырь.

А над речкой клонится золотая звонница,

Где грустит — печалится женский монастырь.

А над речкой клонится золотая звонница,

Где грустит — печалится женский монастырь.

Все пути — дороженьки вьюгой замело.

Пусть поют острожники, на душе светло.

Так играй тальяночка — малиновы меха,

В самый раз покаяться — кто не без греха.

Так играй тальяночка — малиновы меха,

В самый раз покаяться — кто не без греха.

Сен менің тастап кеткен жерімсің, сен менің елсіз жерімсің.

Не шақырылмаған қонақ, не гид.

Сондықтан таляночка ойнаңыз - таңқурай жүндері,

Жасыл сағыныш туралы, ал күйеу жігіт туралы.

Сондықтан таляночка ойнаңыз - таңқурай жүндері,

Жасыл сағыныш туралы, ал күйеу жігіт туралы.

Боран соққан елсіз елімсің.

Қарағайлар, иә шыршалар, және дала шөлдері.

Өзеннің үстінде алтын қоңырау соғылады,

Сіз мұңайған жерде монастырь қайғылы.

Өзеннің үстінде алтын қоңырау соғылады,

Сіз мұңайған жерде монастырь қайғылы.

Барлық жолдар - соқпақтарды боран басып қалды.

Күзетшілер ән салсын, жанға нұр.

Сондықтан таляночка ойнаңыз - таңқурай жүндері,

Тәубе етудің дұрыс уақыты - кім күнәсіз емес.

Сондықтан таляночка ойнаңыз - таңқурай жүндері,

Тәубе етудің дұрыс уақыты - кім күнәсіз емес.