Эх ухнем - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Славное море - священный Байкал,

Славный корабль - омулевая бочка.

Эй, баргузин, пошевеливай вал,

Молодцу плыть недалечко.

Долго я звонкие цепи носил,

Долго бродил я в горах Акатуя.

Старый товарищ бежать пособил,

Ожил я, волю почуя.

Шилка и Нерчинск не страшны теперь,

Горная стража меня не поймала.

В дебрях не тронул прожорливый зверь,

Пуля стрелка миновала.

Шел я и в ночь, и средь белого дня,

Вкруг городов озираяся зорко,

Хлебом кормили крестьянки меня,

Парни снабжали махоркой.

Славное море - священный Байкал,

Славный мой парус — кафтан дыроватый.

Эй, баргузин, пошевеливай вал,

Слышатся бури раскаты.

Славное море - священный Байкал,

Славный корабль - омулевая бочка.

Эй, баргузин, пошевеливай вал,

Молодцу плыть недалечко.

Даңқты теңіз – киелі Байкал,

Даңқты кеме - омул бөшкесі.

Әй, баргузин, білікті жылжытыңыз,

Жас жігіт жүзуге алыс емес.

Ұзақ уақыт бойы мен қоңыраулы шынжырларды кидім,

Ақатүйдің тауында ұзақ кездім.

Ескі жолдас жүгіруге көмектесті,

Мен өмірге ерік-жігерді сезініп келдім.

Шилка мен Нерчинск қазір қорқынышты емес,

Тау сақшылары мені ұстамады.

Табиғатта ашкөз аң қол тигізбеді,

Жебенің оғы жетпей қалды.

Мен түнде де, күндіз де жүрдім,

Қалаларға сергек қарап,

Шаруа әйелдері мені нанмен тамақтандырды,

Жігіттер шабақ әкелді.

Даңқты теңіз – киелі Байкал,

Менің даңқты желкенім – тесіктері бар кафтан.

Әй, баргузин, білікті жылжытыңыз,

Найзағайлар естіледі.

Даңқты теңіз – киелі Байкал,

Даңқты кеме - омул бөшкесі.

Әй, баргузин, білікті жылжытыңыз,

Жас жігіт жүзуге алыс емес.