La Pianura Dei Sette Fratelli - Modena City Ramblers, The Gang

Terra e Acqua e Vento

Non c’era tempo per la paura

Nati sotto la stella quella più bella della pianura

Avevano una falce e mani grandi da contadini

E prima di dormire un «padre nostro» come da bambini

Sette figlioli sette di pane e miele a chi li do

Sette come le note una canzone gli canterò

E Pioggia e Neve e Gelo e fola e fuoco insieme al vino

E vanno via i pensieri insieme al fumo su per il camino

Avevano un granaio e il passo a tempo di chi sa ballare

Di chi per la vita prende il suo amore e lo sa portare

Sette fratelli sette di pane e miele a chi li do

Non li darò alla guerra all’uomo nero non li darò

Nuvola Lampo e Tuono non c'è perdono per quella notte

Che gli squadristi vennero e via li portarono coi calci e le botte

Avevano un saluto e degli abbracci quello più forte

Avevano lo sguardo quello di chi va incontro alla sorte

Sette figlioli sette sette fratelli a chi li do

Ci disse la Pianura questi miei figli mai li scorderò

Sette uomini sette sette ferite e sette solchi

Ci disse la pianura i figli di Alcide non sono mai morti

In quella pianura da Valle Re ai Campi Rossi

Noi ci passammo un giorno e in mezzo alla nebbia

Ci scoprimmo commossi

Жер және су және жел

Қорқынышқа уақыт болмады

Жұлдыздың астында туған, жазықтағы ең сұлу

Оларда орақ және үлкен шаруа қолдары болды

Ал ұйықтар алдында «біздің әкеміз» бала сияқты

Жеті балаға жеті нан мен бал беремін

Жеті нота ретінде мен оған ән айтамын

Жаңбыр мен Қар, Аяз және ертегі мен от шараппен бірге

Ал ойлар түтінмен бірге мұржаға көтеріледі

Олардың сарайы мен билей алатын қарқыны болды

Оның сүйіспеншілігін өмір бойы алып, оны қалай алып жүруді білетіндердің

Жеті ағайынды жеті нан мен бал беремін

Мен оларды соғысқа бермеймін, бермеймін қараға

Бұлттың найзағайы мен найзағайының бұл түні үшін кешірім жоқ

Скадристердің келіп, оларды тепкілері мен соққыларымен алып кеткені

Олар амандасып, ең күштісін құшақтады

Оларда тағдыр жолыққандардың көзқарасы болды

Жеті бала жеті жеті ағайынды мен оларға беремін

Жазық маған бұл балаларымды ешқашан ұмытпаймын деді

Жеті адам жеті жара, жеті бороз

Жазық бізге Альсидтің балалары ешқашан өлмейтінін айтты

Валле-Реден Кампи Россиге дейінгі жазықта

Сол жерде, тұманның ортасында бір күн болдық

Біз қозғалғанымызды байқадық