Il buco del diavolo - The Gang

Gli zingari del fiume

erano tornati

dopo aver chiuso

il Grande Cerchio

làdove abita il vento

e il sole va a dormire.

E noi per giorni

e giorni andammo

a sud e a sud ancora.

Tutto ormai era lontano

le torri il giardino il fiume

e la montagna.

Fino a che solo noi

con il deserto dentro

gli occhi e le gole

E sete e sabbia

Bestemmia e Preghiera

bruciavano le parole.

Quando cademmo

fermi aspettammo la visione

nella valle dell’ultimo sospiro

vennero il coniglio

ed il serpente

custodi e testimoni

della tentazione.

Noi li seguimmo fino

alla Grande Gola

dove il Corsaro di Casarsa

ci aspettava

«Venite"disse «giù

e ancora in fondo

nel Buco del Diavolo, giù

dove si va una volta sola»

E noi per nove giorni andammo

giùe ancora in fondo

gradino per gradino

fino alla Porta del Labirinto.

C’erano due gemelli

a far la guardia

Amleto ed Arlecchino

Il Poeta d’Officina ci disse

entrando

«non vi guardate indietro

non fermate il passo

al pianto e alle grida

andate sempre avanti

fino alla porta d’Oriente

la Porta dell’uscita»

E passammo tra i cortili

le mura le stanze ed i cancelli

erano vinti e vincitori

erano lupi ed agnelli.

Vedemmo le madri partorire

una guerra

e i padri annegare quando

il fiume era in piena.

Vedemmo i figli divorati

dalla scimmia sulla schiena.

Il Diavolo dormiva

e sognava la palude

quando noi smarriti e stanchi

arrivammo nell’Orto dei Pensieri

sotto il Pesco di Giuda

c’erano due uomini seduti

soli tristi e muti.

Il primo si alzòdicendo

che nell’altra vita

si era fatto Dio da solo

per in miracolo padano

Aveva usato l’inganno e la rapina

ma con un colpo solo sparato

dal terrore

era venuto qui a nascondere

per sempre la sconfitta

e il disonore.

L’altro con gli occhi a terra

e la voce che tremava

disse che nell’altra vita

si era fatto da solo

un uomo di sangue ossa e sudore

ma quando il suo tempo

non venne piùpagato ad ore

la rabbia non trovòla strada

per giungere al suo cuore

Un nodo alla gola fu la soluzione

era venuto anche lui

a nascondere per sempre

la sconfitta e la delusione.

Piùavanti gli altri andavano

quando io udii una voce

veniva da un rovo

di spini e di rose

«Portami via con te portami via»

ed io la vidi spezzata in mille specchi

e dissi «Ora che ti ho trovata

verrai con me per sempre

anima mia».

E passai da solo il tunnel

il lunapark la pista degli scontri

fino all’uscita

dove tutti insieme una volta ancora

ci trovammo.

Il Martire di Ostia ci salutò

per tre volte le braccia sulle spalle

tre volte tutti lo abbracciammo

aveva un giglio in mano

quando ci disse

con una lingua nata di domenica

«voi siete partiti

ma solo per tornare

ed ora che le strade

sono vuote

una volta per sempre tornate

al tempo delle rose».

Өзен сығандары

олар қайтып келді

жабылғаннан кейін

 Үлкен шеңбер

жел тұратын жер

және күн ұйқыға  кетеді.

Біз күндер бойы

және күндер

 оңтүстікке және қайта оңтүстікке .

Енді бәрі алыста еді

мұнаралар бақ  өзен 

және тау.

Тек бізге дейін

ішінде шөлмен

көз және тамақ

Шөлдеу мен құм

Құдайға тіл тигізу және Дұға

 сөздер өртеніп кетті.

Біз құлаған кезде

біз көріністі күттік

соңғы күрсініс аңғарында

 қоян келді

және жылан

қамқоршылар және куәгерлер

азғырудан.

Біз олардың артынан жүрдік

Ұлы шатқалда

Мұнда Касарса корсары 

ол бізді күтіп отырды

«Кел, - деді ол, - төменге

және әлі төменде

Ібіліс шұңқырында, төмен

қайда баратын тек бір рет»

Ал біз тоғыз күн жүрдік

төмен және әлі төменде

бірте-бірте

Лабиринт қақпасына дейін.

Егіздер болды

 қадағалап отыру

Гамлет және Арлекин

Шебер ақын бізге айтты

кіру

"Артқа қарама

тоқтатпа 

 жылауға    айлауға 

әрқашан алға

шығыс қақпасына дейін

 Шығу есігі»

Ал біз аулалардың арасынан өттік

қабырғалар, бөлмелер және қақпалар

олар жеңілгендер мен жеңімпаздар болды

олар қасқырлар мен қозылар болды.

Аналардың босанғанын көрдік

соғыс

және әкелер суға батқанда

Өзен толып кетті.

Біз балалардың жеп жатқанын көрдік

арқасындағы маймылдан.

 Шайтан ұйықтап жатыр еді

және ол батпақты  армандады

біз адасып, шаршаған кезде

Ойлар бақшасына келдік

Яһуданың шабдалы ағашының  астында

екі адам отырды

қайғылы және үнсіз күндер.

Бірінші орнынан тұрып, деді

басқа өмірге қарағанда

ол өзін өзі Құдай етіп жасады

По алқабындағы ғажайып үшін

Ол алдау мен ұрлықты қолданған

бірақ бір оқ атылды

террордан

ол мұнда жасырыну үшін келген

мәңгілік  жеңіліс

және намыссыздық.

Екіншісі жерде көзімен

және дірілдеген дауыс

басқа өмірде айтты

ол өзі                                                                                                                                                                                                                       өз                          |

қан, сүйек және терге адам

бірақ уақыты қашан

ол бұдан былай сағат сайын төленбейді

ашу өз жолын таппады

оның жүрегіне жету үшін

Тамағындағы ісік шешім болды

ол да келген еді

 мәңгілік жасыру

 жеңіліс пен  көңілсіздік.

Қалғандары алға шықты

дауысты естігенде

ол брильден шыққан

тікенектер мен раушан гүлдерінен

«Мені өзіңмен  алып кет мені алып кет»

Мен оны мың айнаға сындырдым

мен "Енді сені  таптым

сен менімен мәңгі бірге келесің

жаным».

Мен туннельден  өзім  өттім

ойын-сауық саябағы жарыс жолы

шығуға дейін

бәрі қайтадан бірге

кездестік.

Остианың шейігі бізді қарсы алды

қолыңызды иығыңызға үш рет қойыңыз

үш рет бәріміз оны құшақтап алдық

оның қолында лилия гүлі болды

ол бізге айтқан кезде

жексенбі күні туған тілмен

"сен кетіп қалдың

бірақ тек қайтару үшін

 енді жолдар

олар бос

біржола оралыңыз

раушан гүлі кезінде».