Тридевятое царство - Михаил Круг

Старик прошавкал громко ап, и зверея испарился,

И в миг за тридевять земель, неждано очутился,

В какой эпохе, строй какой, у леса на опушке,

Изба стоит с одной ногой, всё как поведал Пушкин,

И Зеле крикнул с пьяных глаз, о земь ногой ударил,

Вертись изба ко мне тот час, меня то вы неждали,

А из избы в ответ слова, какие редко слышишал,

Так обстановка такова, там был Калиныч с Мишкой,

За встречу выпить мы не прочь, нашли в сенях бадейку,

И пили, ели там всю ночь, Калиныч дал идейку,

Уж если тридевять земель по правде существуют,

Пойдём гостить к Кощею Зель, недельку иль другую,

Не он не пьющий непойду, хотя и долгожитель,

Я вас к Кощею приведу, а он нас в вытрезвитель,

И клялся собственной башкой, про что узнал из книжек,

Кощей живёт с Бабою Ягой, сопливеньких детишек,

Но тут на дом спустилась тьма, Яга упала с печки,

И зеле громко крикнул ма, Ягуся добрый вечер,

Он ей проделал реверанс, почтенно чмокнул ручку,

Яга смутилась, впала втранс, слаба на эти штучки,

А бабка гнала самогон, и брось косиль спросила,

Кто вы такие, ты и он, что Мишку покосило,

Ты что Яга с ума сошла, мы ж нищие студенты,

А я уж думала, что вы Кощея резиденты,

Шпионит он и хочет знать, секрет мого прогона,

Чтоб самому со змеем гнать, сивуху с самогоном,

Калиныч громко завопил к Кощею едем в гости,

И на метлу тот час вскочил, и прыгал что есть злости,

Прощай бабуся не взыщи, все троя улетели,

И вот уже товарищи в Кощейском подземелье,

Обшарив в поисках углы, вина нет, крикнул Мишка,

Да пить здесь нечего увы, серебро да золотишко.

Қарт қатты күбірледі де, аң ғайып болды,

Бір сәтте мен алыс жерде кенеттен өзімді таптым,

Қай дәуірде, қандай жүйеде, орманның шетінде,

Саятшылық бір аяғымен тұрады, бәрі Пушкин айтқандай,

Ал Зеле мас көздерінен айқайлап, жерді теуіп,

Сол сағатта үйді маған айналдыр, сен мені күтпедің,

Ал саятшылықтан мен сирек естіген сөздерге жауап бердім,

Жағдай былай, Мишкамен бірге Калинич болды,

Біз кездесуге ішуге қарсы емеспіз, кіреберісте шелек таптық,

Олар түні бойы сол жерде ішіп, жеді, Калинич маған идея берді,

Алыс елдер шынымен бар болса,

Бір аптаға немесе басқа уақытқа Кощей Зелге барайық,

Бауыры ұзақ болса да, ішпейтін адам емес.

Мен сені Кощейге апарамын, ал ол бізді сауықтыру станциясына апарады,

Кітаптан білгенін өз басымен ант етті.

Кощей Баба Ягамен бірге тұрады, мылжың балалар,

Бірақ содан кейін үйге қараңғылық түсті, Яга пештен құлады,

Зеле қатты айқайлады ма, Ягуся қайырлы кеш,

Ол оған қысқа қайырды, оның қолын құрметпен ұрды,

Яга ұялып, трансқа түсті, бұл нәрселерден әлсіз болды,

Ал әже самогон жасап, шөп шабушыдан сұрады:

Сен кімсің, сен және ол, Мишка көзін қысты,

Яга сен жындысың ба, біз кедей студенттерміз,

Мен сізді Кощейдің тұрғындары деп ойладым,

Ол барлау жасайды және менің жүгіруімнің сырын білгісі келеді,

Өзіңізді жыланмен айдау үшін, самогонмен сивуха,

Калинич біз баратын Кощейге қатты айқайлады,

Сол кезде ол сыпырғышқа секіріп, бар ашуымен секірді.

Қош бол, әже, талап етпе, үшеуі ұшып кетті,

Ал енді Кощей зынданындағы жолдастар,

Бұрыштарды іздеп, шарап жоқ, деп айқайлады Мишка,

Иә, бұл жерде ішетін ештеңе жоқ, әттең, алтын-күміс.