Самострел - Михаил Круг

Тишину разрушая, как будто набат, с громким криком: «Ура!»

— прёт на «Зимний»

солдат.

И испуганы лица дрожащих отпевших господ.

Господа юнкера, ваше время прошло.

Ваш престол и оплот навсегда замело.

Время нынче диктует свободный российский народ.

Господин офицер, подтяни аксельбант.

Дух горячий остыл, сунь же пулю в наган.

Хладнокровно наставь на встревожено бьющий висок.

Вспомни дам у фонтана, и юный корнет дарит им превосходных ромашек букет.

Как всё просто, ромашки, и пуля под твой козырёк.

Помнишь, дамы бежали, бросали цветы, кони, музыка, вальс, в белом кителе ты.

Лязг подков, орденов, эполетов, медалей и шпор.

И чего только можно герою желать — дамы млеют: желанье упасть к вам в кровать.

А теперь всё, этот выстрел последний, да сбоку в упор.

От костров пепелит, и в дыму Петроград.

Ветер рвётся под старый матросский

бушлат.

Колесница, того и гляди, убежит за кордон.

Что за время пришло?

Для кого?

И кому?

Господин офицер, ну, стреляйте ж во тьму!

Эполеты, медали — к чему этот мнительный звон?

Как двуглавого пса, он погладил орла, вмиг всё пропадёт, звякнут колокола.

Слышишь, по коридорам стрельба, не пора ли кончать?

Пусть позорный конец, с ним окончена жизнь.

Крепче за рукоятку нагана держись.

Прислони же к виску поплотней — и пора нажимать.

Застревает в ушах детский смех издали.

Дворянин, как тебя примут недра земли

И сровняют с землёй безымянный худой бугорок?

К чёрту — дамы в слезах, к чёрту — конь вороной.

К чёрту — юный корнет,

он пойдёт за тобой.

Господин офицер, ни к чему всё, взводите курок.

Тыныштықты бұзып, дабыл сияқты, қатты айқаймен: «Ура!»

- «Қысқа» асығу

солдат.

Ал дірілдеген өлі мырзалардың жүздері шошып кетті.

Юнкер мырзалар, уақытыңыз өтті.

Сенің тағың мен қорғаның мәңгілікке сыпырылды.

Уақытты енді еркін орыс халқы басқарып отыр.

Офицер мырза, ағлетті көтеріңіз.

Ыстық рух суыды, оқты револьверге салыңыз.

Дабыл қағып жатқан ғибадатхананы суық қанмен көрсетеді.

Субұрқақтың жанындағы ханымдарды есте сақтаңыз, ал жас корнет оларға тамаша ромашка гүл шоғын береді.

Қаншалықты қарапайым, ромашкалар және сіздің күнқағарыңыздың астындағы оқ.

Есіңізде болсын, ханымдар жүгіріп, гүл, ат, музыка, вальс лақтырды, сіз ақ көйлек киіп жүрсіз.

Тағалардың, ордендердің, погондардың, медальдар мен шпорлардың сыңғыры.

Ал батыр не тілей алады - ханымдар қатты қуанады: сіздің төсегіңізге құлау тілегі.

Енді міне, бұл соңғы ату, бірақ бүйірден бос қашықтықта.

Өрттен шыққан күл, түтінде Петроград.

Қарт матростың астынан жел жыртылады

бұршақ курткасы

Күйме, қарашы, қоршаудан әрі қарай қашады.

Қандай уақыт келді?

Кім үшін?

Ал кімге?

Офицер мырза, қараңғыға оқ атыңыз!

Погондар, медальдар - неге бұл күдікті қоңырау?

Екі басты иттей бүркітті сипап еді, әп-сәтте бәрі ғайып болады, қоңыраулар соғылады.

Дәліздер бойымен атыс естисіз бе, тоқтау керек емес пе?

Ұят бітсін, онымен өмір бітті.

Револьвердің тұтқасынан мықтап ұстаңыз.

Ғибадатханаңызға жақындаңыз - және басудың уақыты келді.

Алыстан келген балалардың күлкісі құлаққа қонып қалады.

Асыл азамат, сізді жердің іші қалай қабылдайды

Ал аты жоқ жіңішке төбені жермен жексен етіңіз бе?

Жаһаннамға – жылап тұрған ханымдар, тозаққа – қара ат.

Тозаққа - жас корнет,

ол сенің соңынан ереді.

Офицер мырза, осымен бітті, триггерді басыңыз.