По-щенячьи и по-волчьи - Михаил Круг

Мама, мама, прости - я себя загубил, свою молодость под ноги бросил.

Я, как в детстве, тебя по-щенячьи любил, а под старость по-волчьи забросил.

Где ты, мама, теперь?

Напишу - отзовись, пред тобой я хоть ныне покаюсь.

Пролетает бездарно беспутная жизнь, не живу я на свете, а маюсь.

Ты меня родила, и упала звезда в лагеря, где не знают свободы.

Я ищу ту звезду, только думаю - зря, эти долгие, долгие годы.

Выйду я, а на воле не будет тебя, и тогда с неотъемлемой силой

По-щенячьи, как в детстве, потянет меня к твоей мама заросшей могиле.

По-щенячьи, как в детстве, потянет меня к твоей мама заросшей могиле.

Мама...

Анашым, анашым, кешіріңіз - өзімді құрттым, жастықты аяқ астына тастадым.

Бала күнімде сені күшіктей сүйдім, қартайғанда қасқырдай тастап кеттім.

Қазір қайдасың, анашым?

Жазамын – жауап бер, сенің алдыңда, тым болмаса қазір тәубе етемін.

Қарапайым өмір ұшады, мен дүниеде өмір сүрмеймін, бірақ еңбек.

Сен мені дүниеге әкелдің, бостандықты білмейтін лагерьге жұлдыз түсті.

Мен сол жұлдызды іздеп жүрмін, тек ойлап отырмын – бекер, осы ұзақ жылдар.

Мен шығамын, ал сен бос болмайсың, содан кейін ажырамас күшпен

Күшіктей, балалық шақтағыдай, Анаңның өскен моласына тартады.

Күшіктей, балалық шақтағыдай, Анаңның өскен моласына тартады.

Мама...