Девочка-пай 2 - Михаил Круг

В блестящем платье, золоте и жемчугах, каблук на шпильке, а в руках букет из роз.

Бардак молчит, а ты идешь вся на понтах.

А помнишь, как тебе свои я розы нес.

Когда в пустом трамвае ехали домой, полночный город замолкал и засыпал,

Как пахли почки набухавшие весной, я от любых невзгод тебя оберегал.

Я каждый день тебя на зоне вспоминал, мои мечты быть может, сбудутся теперь.

Как на прощанье тебя в щеку целовал ты улыбалась и захлопывала дверь.

Как не хотелось мне, прощаясь уходить, ах, сколько было нам с тобой прекрасных лет,

И я не уходил я ждал, чтоб посмотреть, когда ты в спальне у себя погасишь свет.

А там, у арки, уже ждали молотнуть, я мог дворами, но я через арку шел,

Мне так хотелось по зубам им навернуть, один из них сейчас ментом - такой козел,

И я мочил его в той арке много раз, он был всегда готов на разный заподляк,

И я ему со смаком бил под левый глаз, и каждый вечер реставрировал синяк.

Ты помнишь, как в последний раз пришли в кабак, а там с ментами участковый отдыхал,

Он только что заочно кончил свой ЮрФак он пьяный был, тебя на танец приглашал.

Влюбился, вошь цветная, к мамочке пошел, а дальше твой папаша, вникнув, что к чему,

За то, что этому менту в подъезде щелк, меня на восемь лет упрятали в тюрьму.

И вот я здесь, ты через зал к столу идешь, не улыбнешься, не узнаешь - сколько зим.

Тебе сегодня день рожденья, ты цветешь, а я, как фраер, за бутылочкой один,

И я пошлю с официантом, чтоб дал знать, маляву в строчку - не грусти и не скучай.

Ты побежишь меня по столикам искать в блестящем платье, жемчугах ... девочка пай.

Жарқыраған көйлек киген, алтын мен інжу-маржан, стилетто өкшесі, қолында раушан гүлінің шоғы.

Төбелес үнсіз, ал сіз шоуға барасыз.

Раушан гүлдерімді саған қалай апарғаным есіңде ме.

Біз бос трамваймен үйге келе жатқанымызда, түн ортасы қала үнсіз қалды және ұйықтап қалды,

Көктемде жайнаған бүршіктер қалай иіскеді, Мен сені қандай қиыншылықтан қорғадым.

Аймақта сені есіме алдым күнде, Армандарым, мүмкін, енді орындалатын шығар.

Бетіңізден сүйіп қоштасқандай күліп, есікті тарс жауып алдың.

Мен кетуге қалай қоштасқым келмеді, о, біз сенімен қанша тамаша жылдарды өткіздік,

Ал мен кетпедім, жатын бөлмеңнің жарығын қашан сөндіретініңді күттім.

Сол жерде, арка жанында олар балға соғуды күтіп тұрды, мен аулаларды аралай аламын, бірақ мен аркадан өттім,

Мен олардың тістерін бұрап алғым келді, олардың бірі қазір полицей - мұндай ешкі,

Мен оны сол аркаға талай рет сіңдірдім, ол әрқашан әртүрлі задлякқа дайын болды,

Мен оны сол көзінің астынан ләззатпен ұрып, күн сайын кешке көгерген жерін қалпына келтірдім.

Сіз тавернаға соңғы рет келгеніңіз есіңізде ме, сонда учаскелік полиция қызметкері полицейлермен бірге демалып жатқан еді?

Жаңа ғана ЮрФакты сырттай бітірді, мас болды, сені биге шақырды.

Ғашық болдым, түсті бит, анама барды, содан кейін әкең не екенін түсініп,

Кіреберістегі мына полицей мені сегіз жылға түрмеге отырғызды.

Міне, мен келдім, сіз залдан үстелге барасыз, сіз күлмейсіз, қанша қысты білмейсіз.

Бүгін сенің туған күнің, сен гүлдейсің, ал мен, бауырлас сияқты, бөтелкенің артында жалғызбын,

Мен сізге хабарлау үшін даяшымен бірге жіберемін, сапта тұрған кішкентай - мұңаймаңыз және жалықпаңыз.

Мені жылтыр көйлек, інжу-маржан... қыз бөліскен үстелдерден іздеп жүгіресің.