Восемнадцать лет - Людмила Зыкина

За рекой, за лесом солнышко садится.

Что-то мне, подружки дома не сидится!

Сладкая истома черемухи цвет

Усидишь ли дома в 18 лет

Звёздочки, росинки на лугах мерцают

Сердце ждет чего-то, бьется, замирает

Шорохи ночные, мягкий лунный свет

Зори золотые в восемнадцать лет.

Паренек кудрявый прошептал три слова

И увел девчонку от крыльца родного.

Мята луговая уронила цвет.

Радость молодая в восемнадцать лет.

За рекой, за лесом солнышко садится.

Мне теперь, подружки, дома не сидится.

С ветки облетает черемухи цвет.

В жизни раз бывает восемнадцать лет.

Өзеннің арғы жағында, орманның ар жағында күн батады.

Маған бір нәрсе, достарым үйде отыра алмайды!

Құстың тәтті шие түсі

18 де үйде отыра аласың ба?

Шалғындарда жұлдыздар, шық тамшылары жымыңдайды

Жүрек бірдеңені күтеді, соғады, қатып қалады

Түнгі шу, жұмсақ ай сәулесі

Он сегізде алтын таң.

Бұйра шашты бала үш сөзді сыбырлады

Ал ол қызды туған жерінен алып кетті.

Шалғындық жалбыз түсі жоғалып кетті.

Қуаныш он сегізде жас.

Өзеннің арғы жағында, орманның ар жағында күн батады.

Енді құрбыларым, мен үйде отыра алмаймын.

Шие гүлі бұтақтан ұшады.

Өмірде он сегіз жыл бар.