Растёт в Волгограде берёзка - Людмила Зыкина

Агашина Маргарита Константиновна

РАСТЁТ В ВОЛГОГРАДЕ БЕРЁЗКА

Ты тоже родился в России — краю полевом и лесном.

У нас в каждой песне — берёза, берёза — под каждым окном.

На каждой весенней поляне их белый живой хоровод.

Но есть в Волгограде берёзка — увидишь, и сердце замрёт.

Её привезли издалёка в края, где шумят ковыли.

Как трудно она привыкала к огню волгоградской земли,

как долго она тосковала о светлых лесах на Руси, —

лежат под берёзкой ребята — об этом у них расспроси.

Трава под берёзкой не смята — никто из земли не вставал.

Но как это нужно солдату, чтоб кто-то над ним горевал.

И плакал — светло, как невеста, и помнил — навеки, как мать!

Ты тоже родился солдатом — тебе ли того не понять.

Ты тоже родился в России — берёзовом, милом краю.

Теперь, где ни встретишь берёзу, ты вспомнишь берёзку мою,

её молчаливые ветки, её терпеливую грусть.

Растет в Волгограде берёзка.

Попробуй её позабудь!

Агашина Маргарита Константиновна

БЕРЁЗКА ВОЛГОГРАДТА ӨСЕДІ

Сіз де Ресейде – егістік пен орманды елде дүниеге келдіңіз.

Бізде әр әнде қайың, әр терезенің астында қайың.

Әр көктемде олардың ақ жанды дөңгелек биі.

Бірақ Волгоградта қайың бар - көресің, жүрегің мұздайды.

Оны алыстан қауырсынды шөптер шуылдаған жерлерге әкелді.

Оған Волгоград жерінің отына үйрену қаншалықты қиын болды,

ол қанша уақыт Ресейдегі жарқын ормандарды аңсады, -

жігіттер қайыңның астында жатыр - бұл туралы олардан сұраңыз.

Қайыңның астындағы шөп мыжылған жоқ – жерден ешкім тұрмады.

Бірақ солдатқа бұл қалай керек, біреу оны мұңайту үшін.

Ал ол жылады – жеңіл, келін боп, есте қалды – мәңгілік, анадай!

Сен де солдат болып туғансың – соны түсінбейсің бе.

Сен де Ресейде тудың – қайың, тәтті өлке.

Енді қай жерде кездессең де қайыңымды еске аласың,

оның үнсіз бұтақтары, оның шыдамды мұңы.

Волгоградта қайың өседі.

Оны ұмытуға тырыс!