Бежит река - Людмила Зыкина

Бежит река, в тумане тая,

Бежит она, меня дразня.

Ах, кавалеров мне вполне хватает.

Но нет любви хорошей у меня.

Танцую я фокстроты-вальсы,

Пою в кругу я у плетня.

Я не хочу, чтоб кто-то догадался,

Что нет любви хорошей у меня.

Стоит береза у опушки,

Грустит одна на склоне дня.

Я расскажу березе, как подружке,

Что нет любви хорошей у меня.

Все парни спят и спят девчата,

Уже в селе нет ни огня.

Ах, я сама наверно виновата,

Что нет любви хорошей у меня.

Өзен ағады, тұманда ериді,

Ол мені мазақтап жүгіреді.

О, менде кавалерлер жетерлік.

Бірақ менде жақсы махаббат жоқ.

Мен фокстрот, вальс билеймін,

Мен ватл дуалында шеңбер бойымен ән айтамын.

Мен ешкімнің болжағанын қаламаймын

Менде жақсы махаббат жоқ.

Шетінде қайың бар,

Күннің баурайында мұңды адам.

Мен қайыңға қыз болып айтамын,

Менде жақсы махаббат жоқ.

Барлық ұлдар ұйықтайды, ал қыздар ұйықтайды

Ауылда енді өрт жоқ.

Әй, бұл менің кінәм шығар

Менде жақсы махаббат жоқ.