Тонкая рябина - Людмила Зыкина

Что стоишь, качаясь, тонкая рябина,

Головой склоняясь до самого тына,

Головой склоняясь до самого тына?

А через дорогу, за рекой широкой,

Так же одиноко дуб стоит высокий.

А-а-а-а-а-а-а!

А-а-а-а-а-а-а-а!

Как бы мне, рябине, к дубу перебраться?

Я б тогда не стала гнуться и качаться.

Тонкими ветвями я б к нему прижалась

И с его листвою день и ночь шепталась.

А-а-а-а-а-а-а!

А-а-а-а-а-а-а-а!

Но нельзя рябине к дубу перебраться.

Знать, ей, сиротине, век одной качаться,

Знать, ей, сиротине, век одной качаться.

Не тұрсың, теңселіп тұрсың, арық шетен,

Тынаға бас иіп,

Тынның алдында басыңды иіп тұрсың ба?

Ал жолдың арғы жағында, кең өзеннен,

Жалғыз еменнің биік тұрғаны сияқты.

А-а-а-а-а-а!

А-а-а-а-а-а-а!

Мен, Роуэн, еменге қалай барар едім?

Сонда мен иіліп, тербелмейтін едім.

Жіңішке бұтақтармен мен оған құмар едім

Жапырақтарымен күндіз-түні сыбырлады.

А-а-а-а-а-а!

А-а-а-а-а-а-а!

Бірақ сіз еменге тау күлінен өте алмайсыз.

Білу, оған жетім, бір ғасыр тербеткен,

Білу, оған жетім, Бір ғасыр тербеткен.