Родина моя - Людмила Зыкина

Я часто брел по бездорожью,

Но если чистое тая,

Хранил в ладонях искру божью,

То это Родина моя.

Без славы жить — не безнадежно,

Но если, все — таки, друзья,

Жить без чего — то невозможно,

То это Родина моя.

На свете все небесконечно,

От океана до ручья,

Но если что — то в мире вечно,

То это Родина моя.

Я шел сквозь чащи и болота,

(Я жил с размаха и налета),

Куда — то сам себя маня,

И если я умру за что — то,

То это Родина моя.

Меня не станет — солнце встанет,

И будут люди, и земля,

И если кто меня вспомянет,

То это Родина моя.

Мен жиі жолсызда жүрдім,

Бірақ таза балқу болса,

Алланың ұшқынын алақанында сақтады,

Ол менің Отаным.

Даңқсыз өмір сүру үмітсіз емес,

Бірақ егер, ақыр соңында, достар,

Бірдеңесіз өмір сүру мүмкін емес

Ол менің Отаным.

Дүниедегінің бәрі аспандық,

Мұхиттан ағынға дейін

Бірақ дүниеде бір нәрсе мәңгілік болса,

Ол менің Отаным.

Мен тоғайлар мен батпақтарды араладым,

(Мен үлкен ауқымда және рейдте өмір сүрдім),

Қайда - сосын өзін ымдап,

Ал егер мен бір нәрсе үшін өлсем

Ол менің Отаным.

Мен болмаймын - күн шығады,

Адамдар да, жер де болады,

Ал мені кім есіне алса,

Ол менің Отаным.