Прощайте, скалистые горы - Людмила Зыкина

Прощайте, скалистые горы,

На подвиг Отчизна зовет!

Мы вышли в открытое море,

В суровый и дальний поход.

А волны и стонут, и плачут,

И плещут на борт корабля...

Растаял в далеком тумане Рыбачий,

Родимая наша земля.

Корабль мой упрямо качает

Крутая морская волна,

Поднимет и снова бросает

В кипящую бездну она.

Обратно вернусь я не скоро,

Но хватит для битвы огня.

Я знаю, друзья, что не жить мне без моря,

Как море мертво без меня.

Нелегкой походкой матросской

Иду я навстречу врагам,

А после с победой геройской

К скалистым вернусь берегам.

Хоть волны и стонут, и плачут,

И плещут на борт корабля,

Но радостно встретит героев Рыбачий,

Родимая наша земля.

Қош бол тасты таулар

Отан ерлікке шақырады!

Біз теңізге шықтық

Қатал және ұзақ сапарда.

Ал толқындар ыңылдап, жылайды,

Және кеменің бортында шашыратыңыз ...

Рыбачий алыстағы тұманда еріді,

Туған жеріміз.

Менің кемем қыңырлықпен шайқалады

салқын теңіз толқыны

Алып, қайта лақтырады

Ол қайнап жатқан тұңғиықта.

Мен жақында оралмаймын

Бірақ отты шайқас үшін жеткілікті.

Білемін, достар, мен теңізсіз өмір сүре алмайтынымды,

Менсіз теңіз өлі сияқты.

Теңізшінің жайсыз жүрісі

Мен жауларыммен кездесуге барамын

Содан кейін ерлік жеңіспен

Мен жартасты жағаларға қайтамын.

Толқындар ыңылдап, жылап тұрса да,

Және кеменің бортында шашыратыңыз

Бірақ Рыбачий кейіпкерлерді қуана қарсы алады,

Туған жеріміз.