Помнят люди - Людмила Зыкина

На земле многострадальной белорусской

Наш разведчик в руки ворогу попался.

Был захвачен он, когда тропинкой узкой

В партизанские районы пробирался.

Был смуглый, черноглазый, чернобровый,

Он из Грузии ушел в поход суровый.

«Ты, лазутчик, признавайся в час последний!»

Отвечал он: «Из деревни я соседней».

По деревне, по снегам осиротелым

Повели его галдящею гурьбою.

«Если врешь — не миновать тебе расстрела,

Если правда то отпустим, шут с тобою.

Не иначе, лейтенантом был ты прежде,

А теперь в крестьянской прячешься одежде!"

Отвечал он: «Вон вторая хата с края,

Проживает там сестра моя родная».

Тяжела его прощальная дорога,

Конвоиры аж заходятся от злости.

Смотрит женщина растерянно с порога:

Незнакомца к ней ведут лихие гости.

«Узнаешь ли ты, кто этот черноглазый?»

Что ответить, коль не видела ни разу?

Оттолкнула чужеземного солдата:

«Ты не трогай моего родного брата!»

И прильнула вдруг к щеке его колючей

От мучений и от смерти заслонила.

На Полесье помнят люди этот случай,

В лихолетье в 41-м это было.

Ничего о них мне больше не известно,

Но о брате и сестре сложили песню.

Может в Грузии ту песню он услышит

И письмо ей в Белоруссию напишет.

Төзімді белорус жерінде

Барлаушымыз жау қолына түсті.

Ол тар соқпақ кезінде қолға түсті

Ол партизандық аймақтарға жол тартты.

Ол қара көзді, қара қасты,

Ол Грузиядан ауыр науқанға кетіп қалды.

— Барлаушы, соңғы сағатта мойында!

Ол: «Мен көрші ауылданмын» деп жауап берді.

Ауыл арқылы, жетім қарлар арқылы

Олар оны шулы тобырдың ішінде алып келді.

«Өтірік айтсаң, жазадан құтылмайсың,

Рас болса, жібереміз, әзіл өзіңде.

Басқаша емес, сіз бұрын лейтенант болдыңыз,

Енді сен шаруа киімін киіп тығылып жүрсің!

Ол былай деп жауап берді: «Шеттен екінші саятшы бар,

Менің әпкем сонда тұрады».

Оның қоштасу жолы қиын,

Күзетшілер қазірдің өзінде ашуланып кіріп жатыр.

Әйел босағадан абдырап тұр:

Қонақтар бейтаныс адамды оған жетелейді.

— Мына қара көзді кім екенін білесің бе?

Сіз оны ешқашан көрмегендіктен, не деп жауап бересіз?

Шетелдік солдатты итеріп жіберді:

«Сен менің туған ағама тиіспейсің!

Және кенет оның тікенді бетіне жабысты

Азап пен өлімнен қорғалған.

Полисия тұрғындары бұл оқиғаны еске алады

Бұл 41-ші жылдардағы қиын кезеңде болды.

Мен енді олар туралы ештеңе білмеймін.

Бірақ олар аға мен әпке туралы ән шығарды.

Бәлкім, Грузияда ол әнді тыңдайтын шығар

Ол оған Беларусьте хат жазады.