Лучинушка - Людмила Зыкина

Ночь темна-темнёхонька, всюду — тишина,

А я сижу, младёшенька, свечеру одна.

Словно мать желанная по сынке одном

Плачет неустанная буря за окном.

До земли рябинушка гнется и скрипит,

А лучина моя, лучинушка неясно горит.

Я ли не примерная на селе жена?

Как собака верная, мужу предана.

Я ли не охотница жить с людьми в ладу?

Я ли не работница в летнюю страду?

Отработы спинушка и теперь болит…

Лучина, моя лучинушка, не ясно горит.

Милые родители, сваха и родня,

Лучше б вы замучили, извели меня.

Я тогда не стала бы плакаться на вас.

Сладко ли вам жалобы слушать каждый раз?

Ох, тоска-кручинушка мне сердце тяготит,

А лучина моя, лучинушка неясно горит.

Түн қараңғы, қараңғы, барлық жерде тыныштық,

Ал мен отырмын, балақай, шам жарығында жалғыз.

Жалғыз ұлының қалаған анасындай

Терезенің сыртында тынымсыз боран жылап тұр.

Тау күлі иіліп, сықырлайды,

Ал менің сынығым, сынық білінбей жанады.

Мен ауылда үлгілі әйел емеспін бе?

Күйеуіне берілген адал иттей.

Мен адамдармен тату-тәтті өмір сүретін аңшы емеспін бе?

Мен жазғы маусымда жұмысшы емеспін бе?

Жұмыстан қайтып, қазір ауырып жатыр...

Алау, шырағым, анық жанбайды.

Құрметті ата-аналар, матч және туыстар!

Мені қинасаң, шаршатып жіберсең жақсы болар еді.

Сонда мен саған жыламас едім.

Сіз үшін шағымдарды тыңдау тәтті ме?

О, мұңлы-кручинушка менің жүрегімді ауыртады,

Ал менің сынығым, сынық білінбей жанады.