Как у вас с Таней - Лёша Маэстро

Вроде забудешь, найдешь ей замену;

А всё что было — синей пастой, да в комок в ведро.

Вроде довольно неплохие в жизни перемены.

И вроде больше не кричит как раньше нутро.

И где-то там в глубине хоть что-то и осталось.

Может какие-то стихи, песни есть о ней?

Увы, не получилось, увы не завязалось.

Что ж всё забылось, жизнь стала веселей.

На дискотеку сходишь, в кафе, в кино,

С друзьями на дачу съездишь с баней

И всё по разному, не как одно.

Но тут кто-то спросит: «Как у вас с Таней?»

Да не было ничё, нас время не связало.

И тут воспоминания нахлынули устало.

Затяжка — как-то тяжко.

Взгляд устремился в точку.

А помню я так сильно хотел от неё дочку.

И те стихи, те песни читаю.

Затем на мониторе фотографии листаю.

И мысли, не жалея, всё лезут бесконечно.

И время понеслось как птица быстротечно.

Листок бумаги, ручка, строка за строкой,

Страица за страницей.

И словно сам не свой.

И сильное желание её увидеть снова.

Ведь всё же все мы люди, что в этом такого?

Письмо на почту, желание увидеться.

Ещё одна причина жить, есть к чему стремиться.

И каждый день почтовый ящик проверять

и Ждать…

Как ты думаешь, кто тебя ждёт?

Как ты думаешь, кто тебя вспоминает?

Как ты думаешь, кто тебя всегда поймёт?

Как ты думаешь, кто о тебе мечтает?

Как ты думаешь, кто тебя ждёт?

Как ты думаешь, кто тебя вспоминает?

Как ты думаешь, кто тебя всегда поймёт?

Как ты думаешь, кто о тебе мечтает?

Ұмытатын сияқтысың, оның орнын басатын адам табылар;

Мұның бәрі - көк паста, бірақ шелектегі кесек.

Өмірде жақсы өзгеріс болған сияқты.

Ал енді іштегідей айқайламайтын сияқты.

Ал тереңдікте бір жерде кем дегенде бір нәрсе қалды.

Ол туралы өлеңдер, әндер бар шығар?

Әттең, өтпеді, әттең, басталмады.

Бәрі ұмытылды, өмір қызық болды.

Сіз дискотекаға, кафеге, кинотеатрға барасыз,

Достарыңызбен сіз моншасы бар саяжайға барасыз

Және бәрі бірдей емес, басқаша.

Бірақ сол кезде біреу: «Таня екеуің қалайсыңдар?» деп сұрайды.

Иә, ештеңе болған жоқ, уақыт бізді байланыстырған жоқ.

Содан кейін естеліктер шаршап-шалдығып төгілді.

Тығыздау біршама қиын.

Көз ұшқан нүктеге қарай ұмтылды.

Ал одан қызды қалағаным есімде.

Ал мен сол өлеңдерді, әндерді оқыдым.

Сосын монитордағы фотоларды парақтаймын.

Ал ойлар, өкінбей, шексіз өрлей береді.

Ал уақыт құстай зымырап өте шықты.

Қағаз, қалам, жол-сап,

Бет артынан парақ.

Және ол өзі емес сияқты.

Және оны қайтадан көргісі келетін күшті тілек.

Бәріміз де адамбыз ғой, оның несі айып?

Поштаға хат, көргім келеді.

Өмір сүрудің тағы бір себебі, ұмтылатын нәрсе бар.

Және пошта жәшігін күн сайын тексеріңіз

және күтіңіз...

Сізді кім күтіп тұр деп ойлайсыз?

Сізді кім есіне алады деп ойлайсыз?

Сізді кім әрқашан түсінеді деп ойлайсыз?

Сіз туралы кім армандайды деп ойлайсыз?

Сізді кім күтіп тұр деп ойлайсыз?

Сізді кім есіне алады деп ойлайсыз?

Сізді кім әрқашан түсінеді деп ойлайсыз?

Сіз туралы кім армандайды деп ойлайсыз?